Hereniging met mijn zoon - Sex Verhalen

Hereniging met mijn zoon

... erin dat ik zwanger raakte. We kregen een wolk van een baby en niets stond ons geluk nog in de weg. Dolblij met onze zoon Joey en een leuk huisje waar we het goed naar onze zin hadden. Toch bleek het geluk maar van korte duur. Toen ik op een dag in juni 1989 (2 jaar later) thuis kwam en alles weg bleek te zijn. Richard had bijna heel het huis leeggehaald en was, samen met onze zoon Joey, vertrokken. In de afscheidsbrief, die hij had achter gelaten, schreef hij dat hij was vertrokken naar Amerika, naar zijn familie, en dat hij daar een nieuw leven ging beginnen met onze zoon. Ik dacht dat mijn wereld instortte en dat ik gek werd. Richard was zonder iets te zeggen vertrokken naar zijn geboorteland en had onze zoon meegenomen. Ik wist niet wat me overkwam en ik barstte in huilen uit. Het enige wat ik nog kon doen was om te proberen contact te krijgen met Richard. Maar dat lukte niet. Na een paar dagen lukte het me om contact te krijgen. Maar ik werd van dat gesprek niet veel wijzer. Het kwam er op neer dat hij geen toekomst zag voor zichzelf en voor Joey in Nederland. Hij kon onze zoon daar een beter leven geven dan hier in Nederland. Ik dacht dat de grond onder me vandaan zakte en ik helemaal wegzonk in de grond. Maar wat ik ook probeerde ik kon hem niet op andere gedachten brengen. Wat ik ook hier in Nederland probeerde, het lukte maar niet om Joey terug naar Nederland te halen. Het enige contact wat ik met mijn zoon nog had was eens in de 2 weken een 5 tal minuutjes bellen ...

... met elkaar. Wat natuurlijk steeds zeer emotioneel was. Helaas werd ook dat steeds minder en op een gegeven moment kreeg ik Joey helemaal niet meer aan de telefoon. Richard had als excuus dat ik een slechte invloed op Joey uitoefende. Wat als contact nog bleef was zo nu en dan een briefje of een leuke tekening van Joey en heel soms dan stuurde Richard me een fotootje van Joey. Ik was zeer ongelukkig in die tijd maar ik probeerde wel, met behulp van vrienden en vooral van mijn beste vriendin Carla, om door te gaan met mijn leven. Ik ging weer werken maar mijn zoon bleef steeds in mijn gedachten. Geen dag ging voorbij of ik moest wel aan hem denken. Hoe zou het met hem gaan? En hoe ging het op zijn school? Had hij al vriendjes en zo? Vragen waar ik maar geen antwoorden op kreeg. Het contact verwaterde. Of dat nou aan Richard lag of aan zijn familie dat wist ik niet. Zo gingen jaren voorbij. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als ik kon mijn leven weer op de rails te krijgen. Contact met Richard en Joey was er nog nauwelijks. Inmiddels was het alweer 2003, een kleine 16 jaar verder. Ik was intussen alweer 42 en had alweer een paar relaties gehad. Steeds weer met jongere mannen, dat zat nou eenmaal in me. Mijn laatste relatie was een half jaartje terug. Ik had een relatie met een jongen van 25, een kleine 17 jaar jonger dan ik. Een fantastische knul die heel lief voor me was. Ook de sex was niet te versmaden, zo heerlijk. Hij liet me inzien dat ik er ondanks mijn 42 jaar nog heel goed ...