1. Suzie, mijn lieve zus. Het hoort niet, maar het voelt goed.


    Datum: 1-4-2018, Categorieën: Familie Auteur: Sjoumie, Bron: Gertibaldi

    De herinneringen zijn nog glashelder. Ik was ongeveer 16 jaar, mijn zus was 18. Plots deed ik de deur van de slaapkamer open en daar zat ze dan, op de zijkant van het bed. Eén been op de grond en het andere op het bed, haar armen steunend op het verhoogde voeteinde. Op zich niets mis met dat beeld alleen dat dit alles gepaard ging in een intense extase en ritmische bewegingen met haar onderlichaam over het matras. Ze had me niet eens horen binnenkomen en ging gemoedelijk verder. Ik stond perplex, zo had ik mijn zus nog nooit gezien, die impressie op haar gezicht, dat straalde van genot, van geluk. De sfeer die er hing was volmaakt en drong diep in mij binnen met een heerlijk warm gevoel in mijn onderbuik als gevolg. Plots besefte ik dat ze met iets bezig was wat eigenlijk niet hoort en wou haar niet een “betrapt” gevoel geven en verdween terug uit de kamer. De deur liet ik op een kier…. We leefden toen in een afgelegen boerderij te midden van een bosrijke omgeving. Het gezin telde vier kinderen, mijn drie zussen en ik, de eniggeboren zoon. Ik zeg dit zo omdat we een behoorlijk strenge christelijke opvoeding genoten. Alsof we een keuze hadden. Er was geen plaats voor liefde, laat staan voor lichamelijk genot. Mijn vader wou absoluut een zoon. Nee, niet zozeer omwille van het nieuwe mensje dat op de wereld wordt gezet, een individu met een eigen karakter, dat vanaf nu met veel liefde en genegenheid een eigen invulling moet geven aan wat het leven biedt. Nee hoor, meer om te ...
    ... pronken, voor het verder zetten van de familienaam. Tot op vandaag weet mijn vader nog steeds niet wie ik echt ben. Mijn moeder had geen eigen keuze, dat hoorde zo niet als onderdanige vrouw, als christen en na drie dochters kwam eindelijk een zoon. Misschien wel letterlijk een verlossing voor haar. In deze sfeer groeiden wij als kind op, krijg je bepaalde bagage mee….. en toch hadden we zo onze eigen invulling op bepaalde gebieden. Vanaf het moment dat mijn oudste zus 18 werd kreeg ze een kamer alleen. Voordien sliepen we met z’n allen gezellig in één grote kamer. En gezellig was het zeker, we konden heel goed opschieten met elkaar. Van de strenge opvoeding die we ondergingen bleef in de slaapkamer niets meer van over. We deelden dan ook alles met elkaar, verdriet, liefde, vreugde en veel lol maken. Ja, soms ook ruzie. Maar een tweetal jaren later werd deze heerlijke “slaapkamerwereld” door elkaar geschud bij het nakende vertrek van mijn oudste zus. Ze was inmiddels 20 en ging trouwen met een toch wel leuke man. Ze zijn tot op heden nog echt gelukkig met elkaar. Ik zag dat het goed was. Maar toch was er enige spijt, ja zelfs verdriet omdat we nu veel minder samen kunnen beleven. We bleven nog met z’n tweeën over in die grote slaapkamer, mijn jongste zus, Suzie en ik. Elien, die inmiddels ouder was mocht dan ook de vrijgekomen kamer inpalmen. Natuurlijk kwam ze nog vaak even langs om een nachtzoen te geven en nog wat te vertellen of te spelen. Ondertussen was het ongeveer een ...
«1234»