Papa's smerige konthoer - Sex Verhalen

Papa's smerige konthoer

... weet je echter dat je knettergeil wordt van de opwindende kleren die ze zo graag aantrekt. Hoeveel keer heb je al niet aan je stijve paal zitten trekken terwijl je haar mentaal voor ogen had, en fantaseerde dat ze voor je vooroverboog, haar minirok oversloeg en uitnodigend naar haar kontgaatje gebaarde. “Ja, papa”, zegt Anna zuchtend. “We weten allebei maar al te goed hoe lekker je me vindt in deze kleertjes.” En ze giechelt een beetje. Je doet alsof je dat niet hebt gehoord. Tenslotte is het niet de eerste keer dat jullie over haar kledingstijl discussiëren, en Anna heeft al een tijdje door dat jouw vlees maar zwak is. “Vind je niet dat… dat je wat veel blote huid laat zien?”, vraag je zwakjes, pro forma, want in je broek voel je maar al te goed dat haar uiterlijk je pik weer niet onberoerd laat. “Niet direct, papa. Waar dan?” Er verschijnt een duivelse grijns op haar gezicht, en ze wiebelt wat op haar hakken. “Aan die laadbak die je meezeult achteraan.” Je grijnst terug. Anna lacht en draait zich om, met haar rug naar jou. “Dit koffertje bedoel je?” Ze grijpt de kaken van haar kont vast met haar handen en knijpt erin. Jij moet ondertussen een kreun onderdrukken. “Toch veeleer een koffer”, reageer je. “Een die klaar is om open geritst te worden bovendien.” “Ooh, maar dat zal hij niet uit zichzelf kunnen, hoor! Daarvoor moet het initiatief van iemand anders komen…” En weer een giechel. Je weet niet zeker of ze ergens op aanstuurt, maar onwillekeurig voel je de druk in je ...

... kruis gestaag toenemen. “Een beetje stouter dan normaal vanavond?”, peil je dan maar. Anna staat nog steeds met haar rug naar jou gericht, jij hebt nog steeds een eersteklas zicht op haar ronde billen. “Misschien wel. Ik ben graag stout!” Ze maakt een klein sprongetje, waardoor haar kontkaken op en neer wippen. Nu kreun je hoorbaar. “Komaan, Anna, je maakt het je oude vader hier niet makkelijk! Misschien moet je maar eens naar bed.” “Ah, krijg je het te warm van mijn kontje, papa?” Ze begint weer te lachen. “Ik moet naar bed, zeg je... Alleen?” “Natuurlijk alleen”, zeg je op een sarcastische toon, maar eigenlijk ben je er heel blij mee dat ze je woorden zo heeft omgedraaid. “Maar je hebt gelijk, meisje: ik kan die derrière van jou echt niet aan.” “Dat kan ik geloven. Niemand kan ermee om.” En weer wipt ze op en neer. “Overschat jezelf niet”, zeg je vermanend. Je hoopt dat ze zich nog niet meteen weer omdraait, want ondertussen boort je lul zich al een flink eind in je broek. “Oké, dat moet ik inderdaad niet doen.” Ze geeft er opnieuw een kneepje in. “Misschien kan jij er wel wat mee.” Je hebt steeds meer moeite om je niet te laten meeslepen door de hongerige gevoelens die je al de hele tijd hebt staan verbijten. “Misschien wel”, reageer je, en op dat moment staat de droom van die nacht je plotseling weer helder voor de geest. “In discotheken houdt iedereen ervan om in mijn billen te knijpen. Vanavond waren er vier zulke kerels. Ik doe dan alsof ik me eraan erger, maar eigenlijk ...