Geleverd pakketje - Sex Verhalen

Geleverd pakketje

... niet wist wat zeggen. Terwijl ze me aankeek dronk ze nog eens een grote slok van haar wijn en zette haar glas op de salontafel, zonder haar andere hand van mijn been te halen. “Mag ik je iets vragen?” zei ze, plots erg serieus. Ik knikte van ja en dronk ook nog eens van de witte wijn. “Mag ik je in vertrouwen nemen?” vroeg ze. “Euh … wat bedoel je?” gaf ik al stamelend antwoord. “Kunnen we dingen tegen elkaar zeggen die nooit buiten deze vier muren komen?” Ik antwoordde niet en keek haar ongemakkelijk aan. Ze keek naar haar hand die op mijn been lag en ze wreef wat heen en weer. Ik voelde dat goed en dat bracht ook wel een spanning met zich mee, temeer omdat ik het gevoel had dat ze telkens iets meer richting mijn kruis ging. Maar ik durfde niet te kijken naar haar hand. “Ik wil je iets vertellen, iets opbiechten, waarvan ik graag zou hebben dat je dat voor jezelf houdt. Als je dat wil en kan, dan doe ik dat. Ander hou ik het voor mij.” Griet klonk nu wel heel erg serieus, maar mijn nieuwsgierigheid was heel erg geprikkeld. Ann en ik hebben amper geheimen voor elkaar, zelfs mijn guilty pleasure is haar gekend. Zolang het dat maar is, zei ze daar eens over. Zolang ik haar maar niet bedroog. Dus nu dacht ik dat de biecht van Griet wel zou aanhoren, en later zou beslissen of ik het met Ann wilde delen of niet. Dus ik beloofde Griet dat ik dit voor mezelf zou houden. Griet werd nu duidelijk zenuwachtig. Ze nam mijn glas aan en plaatste die ook op de salontafel, naast het hare. ...

... Terwijl ze zich een beetje naar me toe draaide en beter rechtop ging zitten legde ze ook haar tweede hand op mijn been. Ze kuchte eens en keek me dan recht in de ogen aan. “Ik ben eerder vandaag bij je thuis binnen geweest, met de bedoeling dat pakketje te brengen.” Mijn frank viel niet onmiddellijk. Ze nam diep adem en met gedempte stem zei ze: “Jij was naar een film aan het kijken en …” ik hoorde niet of ze daarna nog iets zei. Ik voelde al mijn bloed wegstromen en mijn hartslag flink de hoogte in gaan. Ik duizelde er zelfs van. Toen ik weer bij mijn positieve leek te komen keek ik haar aan. “Ik hoop dat je niet kwaad op me wordt en ik hoop dat dit echt onder ons blijft” ging ze verder “Ik heb een tijdje naar je staan kijken.” Ik was nog te verbouwereerd om iets te zeggen. “Je viel in slaap en dan ben ik terug weg gegaan.” Dat was dus waar ik dan wakker van werd! “Zeg eens iets.” Fluisterde Griet. Maar ik kon niets zeggen. Net op het punt dat ik begon te denken aan recht staan en het op te stappen deed ze er nog een schepje bovenop. “Het spijt me echt, maar ik vond het zo mooi om te zien. Het is voor mij dan ook al zo enorm lang geleden dat ik zoiets nog kon zien.“ Ik keek haar verbaasd aan. “Alstublieft, ik hoop dat je niet kwaad bent. Ben je kwaad?” Het duurde even, maar ik knikte uiteindelijk van niet, hoewel ik misschien wél kwaad moest zijn. Ik zat in een roes op dat moment en besefte niet wat me allemaal overkwam. Griet stond recht, ik wilde dat ook doen. “Wacht even” ...