Mijn leerling Anne - Sex Verhalen

Mijn leerling Anne

... En dan zegt u iets van "mooie zonsondergang, vind je niet?", en dan zeg ik "ja, prachtig" en leg ik mijn hoofd op uw schouder.' Ik knik, aandachtig luisterend. Ze gaat verder: 'En dan zegt u "ik hoop er nog veel met je mee te kunnen maken". Maar dan draai ik naar u toe en zeg "je weet dat dat niet kan." Dan draait u ook naar mij, dan, uhm, zoenen de twee elkaar, waarna de vrouw in elkaar zakt en de man bij haar neer knielt, en zacht maar hoorbaar de kanker die zijn vrouw heeft vervloekt.' Anne kijkt triomfantelijk naar me, wachtend op een reactie. Ik blijf haar even aankijken. Dan zeg ik: 'Perfect! Dat doen we!' Een grote glimlach vormt zich op haar gezicht. 'Vindt u dat echt?' 'Jazeker,' antwoord ik, 'er zit drama in en liefde. Helemaal top!' We oefenen samen het begin van de sketch een paar keer, maar dan komen we op het stuk waar Anne de zoen gepland had. Ik ga natuurlijk niet met een leerling staan zoenen, en kan me voorstellen dat zij dat ook niet wil met mij. Daarom leer ik haar de toneelkus; met beide handen pak ik haar gezicht, zet mijn duimen op haar lippen (onzichtbaar voor het publiek) en druk mijn lippen op mijn duimen. Anne speelt meteen verder door in elkaar te zakken op de grond. We maken de scene af en oefenen hem nogmaals, waarna ik de rest van de groep terug ga halen naar de gymzaal. Na de andere 10 scenes gezien te hebben, staat Anne op en loopt ze snel naar het podium. 'Mijn scene met Meneer Schoffelen gaat over de drama die liefde met zich mee brengt.' ...

... verkondigt ze. De rest van de klas geeft een verveeld applausje en Anne en ik nemen onze posities in. Mijn arm over haar schouders, die van haar om mijn middel. Op het moment van de kus hoor ik de leerlingen naar adem snakken en nerveus lachen. Zelf weet ik ook niet wat me overkomt. Ik kreeg van Anne niet de tijd haar hoofd te pakken en mijn duimen op haar lippen te plaatsen. Voor ik het wist drukte ze haar mond op de mijne, en voelde ik haar tong langs mijn lippen glijden, waarna ze in elkaar zakte op het toneel alsof er niets was gebeurd. Verward maakte ik de scene af. Na afloop van de les ruimen we altijd alles samen op. Toen alles weer op zijn plaats stond en de leerlingen weg waren, zag ik Anne in de deuropening staan. 'He, Anne.', zei ik kalm. 'Dag meneer.' Anne draaide een beetje met haar voeten. 'Sorry van dat, van daarnet...', stamelde ze, 'Ik zat denk ik nogal in het moment ofzo.' Stukje bij beetje kwam ze dichter naar me toe. 'Het geeft niks.', loog ik. 'Maar ik kan natuurlijk niet zomaar op een podium met allemaal leerlingen erbij met een minderjarige leerling gaan staan zoenen. Dat is niet helemaal de bedoeling he, hoe mooi ze ook is.' Anne keek op van de grond. 'Vindt u me mooi?' Kut. Dat had ik inderdaad gezegd ja... Ik probeerde het weg te wuiven: 'Nouja, je bent een leuke verschijning. Dat zal je vriendje je vast vaak vertellen.' Anne glimlachte zonder vreugde. 'Ik heb geen vriendje.', zei ze zacht. Ik merkte dat ze steeds dichter bij kwam te staan. Ze kon niet ...