De Nieuwe uitdaging (9-12) - Sex Verhalen

De Nieuwe uitdaging (9-12)

... machines daar niet al te veel geheimen voor me, snap je? Hier heb je de beknopte schriftelijke versie die je nog nodig had, eentje voor elk lid van de directieraad. Wil je even kijken of dit volstaat?” Terwijl Carl het bovenste mapje van de stapel nam, realiseerde hij zich hoe pijnlijk het aanvoelde dat Sonja met geen woord repte over de zo uit de hand gelopen zondagochtend. Zelf was hij wel van plan geweest om dat onderwerp ter sprake te brengen, zodra hij haar zag. Nu Sonja zich weer geheel en al als zijn secretaresse gedroeg, leken alle mogelijke openingszinnen die hij had bedacht plotseling waardeloos geworden en dus liet hij het onderwerp ook maar rusten. Voor nu toch, hij had tijd nodig om na te denken. Bladerend door de inhoud van het mapje stelde Carl vast dat hij het zelf nooit beter had gekund. De lay-out was mooi verzorgd, de inhoud beknopt maar duidelijk. Alles wat erin moest staan, stond er ook in. “Het ziet er heel mooi uit,” zei hij, haar voor het eerst die ochtend echt aankijkend. Compleet verrast door haar voorkomen, kon hij de woorden ‘en jij ook!’ nog maar net inslikken. Sonja had zich precies zo gekleed en opgemaakt als op de dag dat hij haar voor het eerst zag. Net als toen werd hij helemaal overdonderd door haar stijlvolle verschijning. Wat zag ze er weer adembenemend mooi uit. Het duurde enkele seconden voor het tot hem doordrong dat hij haar met open mond zat aan te gapen. Als hij op tijd klaar wilde geraken met de voorbereiding van zijn presentatie, ...

... dan moest ze zo snel mogelijk zijn kantoor uit. Zoveel was zeker. “Dankjewel, Sonja,” zei hij na eerst een keertje moeilijk geslikt te hebben. “Als het straks toch nog fout zou gaan, dan zal het alvast niet aan jou hebben gelegen. Zelf heb ik echter nog heel wat werk vooraleer ik alle details in mijn hoofd heb. Als je me nu zou willen excuseren?” “Ik laat je zo meteen met rust, Carl, maar eerst heb ik nog iets voor je. Een ogenblik.” Onwetend over wat Sonja nog voor hem in petto kon hebben, keek hij haar na terwijl ze zijn kantoor uit trippelde. De strak zittende zwarte rok leek haar zo typische vrouwelijke loopje nog meer te accentueren dan anders. Toen Sonja seconden later terug binnenkwam, hield ze nogal opvallend een hand achter haar rug. Ze liep om zijn bureau heen tot ze vlak naast hem stond en haalde een bos rode rozen van achter haar rug vandaan. “Alsjeblieft,” zei ze. “Heu?” reageerde Carl verbouwereerd, terwijl hij in een reflex de bloemen aannam. “Van wie komen die?” “Van mij.” “Van jou? Waarom?” “Oh, ik dacht dat die rozen wel leuk zouden staan op jouw bureau,” antwoordde ze zo luchtig mogelijk, terwijl ze de op voorhand gevulde vaas van achter de plantenbak vandaan haalde, zodat Carl ze in het water kon zetten. Enigszins gerustgesteld zag ze hoe zijn blik heen en weer ging tussen haar gezicht en de bloemen. De aanpak die haar zuster haar had aangeraden, leek te zullen werken. ‘Zorg ervoor dat jij er op je paasbest uitziet en probeer hem ergens mee te verrassen, ...