De verleiding - Jos - Sex Verhalen

De verleiding - Jos

Als Jeanette ergens binnenkwam, knetterde de lucht. Ondanks haar lengte van een meter vijfenzestig, voelde men dat er iemand binnen kwam. Zo ook Jos. Hij zat in het lokaal waar de Wiscattoets werd gehouden en net als alle anderen draaide hij zijn hoofd om toen Jeanette binnen kwam. Een bos halflang blond haar, een flink stel tieten in een lichtroze V-hals shirt, een opgesneden spijkershort en pumps met een hak van een centimeter of zes. Het werd stil in het lokaal toen Jeanette aan het geschakelde tafeltje rechts naast Jos ging zitten, haar mobieltje op de hoek van de tafel legde en haar tas over de rugleuning van haar stoel hing. Jos moest moeite doen om niet te blijven staren en draaide zijn hoofd naar voren, in de richting van de examinatrice welke op de verhoging vooraan in het lokaal stond. Hij zag nog net haar mond dichtklappen. Langzaam kwam het geroezemoes weer op gang welke zo kenmerkend was in een lokaal waar dertig studenten zaten. Een paar tikken met een houten liniaal op een lessenaar trok de aandacht. Het werd stil in het lokaal. Goedemorgen allen, sprak de examinatrice, mijn naam is de Wit, ik zie er vanmorgen op toe dat een en ander juist verloopt. Op de rechterbovenhoek van jullie tafel ligt een bruine enveloppe. Na het luiden van de bel mogen jullie deze enveloppe openmaken en de vragenlijst invullen. Het gebruik van een mobieltje is niet toegestaan. Meteen trok een storm van verontwaardiging door de ruimte. Mevrouw de Wit tikte nogmaals op de lessenaar en ...

... zei ferm: GEEN MOBIELTJES. Als er na het luiden van de bel een mobieltje wordt waargenomen, wordt deze per direct bij meneer Potter af geleverd. Meneer Potter was de conciërge met een ijzeren regel, eenmaal ingeleverd, dan pas na half vijf terug. Jeanette had of de opmerking van mevrouw de Wit niet gehoord, of ze had er haar hooghartige maling aan. Na het luiden van de bel pakte Jos de enveloppe en zag uit zijn ooghoek dat Jeanette hetzelfde deed. Met een zucht van opluchting staarde Jos over de opgaven. Het hoofdrekenen viel mee en ook het omzetten van breuken was geen probleem. Jos pakte een potlood en begon de antwoorden in te vullen. Naast hem hoorde hij Jeanette zuchten en steunen en begreep dat ze er moeite mee had. Ineens schrok Jos op. Mevrouw de Wit had het mobieltje van Jeanette van tafel gepakt en zei dat het mobieltje bij meneer Potter afgehaald kon worden. Hevig verontwaardigd begon Jeanette te mopperen, maar hield op toen mevrouw de Wit haar voorstelde het lokaal te verlaten. Met een wanhopig hooghartig gezicht zat Jeanette even voor zich uit te staren en begon toen door de opgaven heen te bladeren. Jos begreep dat Jeanette zich hier niet op had voorbereid en ging verder met zijn eigen examen. Ineens voelde hij een warme hand op zijn bovenbeen. Toen hij even opzij keek, keek hij in het wanhopige gelaat van zijn buurvrouw. Meteen werd zijn blik naar beneden getrokken, Jeanette had haar naveltruitje wat naar beneden getrokken en Jos keek recht tegen haar tieten ...