De Maagd, de Moeder, de Wijze Vrouw - Sex Verhalen

De Maagd, de Moeder, de Wijze Vrouw

Een tikje te gehaast liep Ilse over de kermis. Ze hield helemaal niet van kermissen, maar vandaag moest ze er toch heen. En dit terwijl ze gisteren ook al geweest was, met haar man en haar kinderen. De kinderen waren in de draaimolens geweest, haar man David in een attractie die veel te snel over de kop ging en zij had er maar een beetje bij gelopen. Totdat ze die tent had gezien. Een vreemde tent met astrologische symbolen erop en het uithangbord waarop stond: ‘Rozemarijn kijkt in uw verleden, heden en toekomst.’ Ilse beschouwde zichzelf als een vrij nuchter persoon, maar op een of andere manier werd ze toch aangetrokken door wat ze zag. Ze had zelfs aan David voorgesteld om eens een kijkje te nemen. Haar man had haar aangekeken alsof ze haar verstand verloren had. ‘Een kaartenlezer? Waarom gooi je je geld niet meteen in een afvoerputje? Bovendien, de kinderen willen een suikerspin.’ Toch had ze hem overtuigd, hij zou met de kinderen in de rij gaan staan van de zoetkraam, terwijl zij naar de tent van ‘Rozemarijn’ was gegaan. Toen ze daar eenmaal binnen was, was ze ook zo weer buiten. Ze was niet eens verder gekomen dan de ‘deuropening’ . Daar was ze opgevangen door een vrouw, waarvan ze aannam dat het Rozemarijn was. Tenminste, ze had het uiterlijk van een waarzegster, met haar lange haren die bedekt werden door een hoofddoek van felle kleuren, haar lange gewaden en donkere make -up. Ze stond rechtop, in het midden van de ruimte en toen Ilse iets wilde zeggen hief ze ...

... haar hand op. Ilse’s lust om iets te vragen was meteen verstomd. De vrouw nam zelf het woord. Met een diepe, resonerende stem zei ze: ‘Jouw vragen kan ik niet beantwoorden. Niet vandaag. Kom morgen terug. Om twee uur. Dan kan ik je vragen beantwoorden en je probleem oplossen.’ Ilse wilde nog zeggen dat ze geen probleem had, maar de vrouw wuifde weer en ze voelde dat ze niet echt welkom meer was. Je zou zo verwachten dat Ilse helemaal geen zin meer zou hebben om de volgende dag terug te komen, maar Ilse merkte dat de hypnotiserende stem van Rozemarijn in haar oren bleef weerklinken ‘Kom morgen terug… dan kan ik je vragen beantwoorden… je problemen oplossen.’ Hoeveel ze ook haar best deed, ze kon het gevoel van ‘ik moet terugkeren’ niet van haar afzetten. Dus hier liep ze. Een vrouw, net de dertig gepasseerd , tussen de kakofonie van geluiden, de flitsende lichten en de stemmen die ‘kinderen altijd prijs’ beloofden. De kinderen waren bij haar moeder, haar man was op zijn werk en de kans dat ze iemand tegen zou komen die ze kende was vrij klein. Waarom voelde ze zich dan toch zo ongemakkelijk? Al kon ze diep in zichzelf antwoord geven op die vraag. Haar probleem was een beetje een gênant probleem. Haar probleem zat in haar relatie. Met heel haar hart en ziel wist ze dat ze hield van haar kinderen van David. David, een goeiige man, die zijn buikje nog steeds inhield als ze naast elkaar hun tanden poetsten in de badkamer en die het helemaal niet erg vond dat haar borsten na twee ...