-
Just Another Day @ Work
Datum: 15-3-2018, Categorieën: Werk Auteur: Evy, Bron: Opwindend
Zucht... het is weer maandag.. Na een heerlijk ontspannen weekend op het water moet ik er toch echt weer aan geloven. Werken hoort erbij en ik heb absoluut geen saaie baan maar soms heb ik echt geen zin.Het is 7.40u als ik de kleedkamer van het operatiekamercomplex binnenloop, ik ben laat! Ik kleed mezelf snel om, pak mijn spullen en ren naar OK 4. Het hele team staat al te wachten voor de briefing en de nieuwe chirurg is niet erg gecharmeerd van mijn late verschijning. “Sorry jongens het verkeer zat tegen, ik heb me suf gehaast, zullen we maar snel beginnen?” zeg ik snel, om alle onuitgesproken gedachten te onderbreken. Een paar van mijn collega's lachen en de nieuwe chirurg, dokter Medels schraapt zijn keel en begint zijn verhaal.De dag vliegt voorbij en dokter Medels zegt weinig tegen me. Af en toe voel ik zijn ogen prikken als ik de patiënten onder narcose breng en hij moet wachten, maar telkens als ik opkijk kijkt hij weer weg. Om 16u is ons programma klaar en ik loop snel naar de planner om te vragen of ik even naar de poli kan. Ik heb een afspraak bij Stella, onze plastisch chirurg. Ze zou 3 moedervlekken voor me verwijderen, noem het maar secundaire arbeidsvoorwaarden;). Aangekomen op de poli zegt Stella, haar assistent “Loop maar vast naar de behandelkamer dan laat ik weten dat je er bent”. Ik doe wat ze zegt en trek vast mijn OK pak uit zodat we snel kunnen beginnen.Na een paar minuten gaat de deur open... Nee! Dit is Stella niet maar het is dokter Medels. Wat ...
... doet hij nou hier?! “Hallo Evy, Stella heeft een spoedgeval en heeft mij gevraagd je te helpen. Dus hier ben ik… precies op tijd!” Hij kijkt gemeen en dat maakt me zenuwachtig. Ik weet dat ik niet heel punctueel ben maar wat maakt hem dat uit, ik ben pas 1x te laat gekomen. Zijn blik glijdt langzaam naar beneden en ik voel mijn gezicht kleuren. Hij loopt langzaam naar me toe. Hij gaat op een kruk zitten en vraagt “Welke moedervlekken moesten weg?” Ik schrik op uit mijn trans en wijs er een aan op mijn buik, rug en net onder mijn bil. “Ze jeuken erg en ik wilde het zekere voor het onzekere nemen”.Mijn stem trilt en hij hoort het ook. Zijn lippen vormen een lach en ik kan niet raden wat hij denkt, maar zijn ogen staan duister. Mijn zenuwen nemen toe en ik ben in staat om de kamer uit te rennen. Wat wil deze man van mij? Alsof hij mijn gedachten kan lezen pakt hij mijn heupen beet en trekt me naar hem toe. Mijn hart klopt zo hard dat ik denk dat hij het van de buitenkant kan zien. Hij zegt “Dit doet even pijn” en zet de verdoving op de plek waar de 1e moedervlek zit. Het brandt en ik schrik terug. “Ga maar even liggen” zegt hij en even veranderd de harde man in een lieve zorgzame man. Hij is best knap, zijn helder blauwe ogen kijken recht in de mijne. Stiekem kijk ik naar zijn figuur. Hij is mooi gespierd met geen grammetje vet te veel. Zijn gezicht is mooi glad met een warme tint en mooie witte lach.Hij ziet dat ik kijk maar zegt er niks over. Ondertussen haalt hij de eerste ...