-
Onderhoud Aan Boord
Datum: 14-3-2018, Categorieën: Werk Auteur: Rene, Bron: Opwindend
Voor mijn werk ben ik, René, 38 jaar oud, blond blauwe ogen en een normaal postuur, vaak op cruiseschepen te vinden. Niet van die hele grote die over zee gaan maar de schepen die een reisje over de rijn en dergelijke maken. Zo ook vorige week, ik had een beetje werk in Rouen in Frankrijk en moest een paar dagen later in Lyon zijn.Tijdens mijn werk in Rouen kwam de cruisemanager naar mij toe om een praatje te maken. Hij vroeg hoe laat ik klaar was. Ik vertelde hem dat ik bijna klaar was en dan naar Lyon zou vertrekken om voor dezelfde maatschappij ook wat werkzaamheden op een ander schip te doen. Hij wist dit en vroeg of dat ik nog ruimte in de auto had. Ik vertelde dat ik met een busje was en vroeg of ik eventueel wat mee moest nemen. Hij moest twee mensen naar Lyon hebben omdat ze daar personeel tekort hadden. Ik zei dat het wel wat krap werd omdat mijn bus naast de bestuurderstoel een bankje had, degene die middenin zat had het niet erg comfortabel. Dat was geen probleem en hij zou de mensen inlichten. Ik hoopte maar dat het niet 2 grote matrozen waren want dan zou het wel een hele lange krappe rit worden. Na mijn spullen ingeladen te hebben liep ik naar de receptie om mijn medepassagiers op te halen. De cruisemanager vertelde mij dat ze eraan kwamen en nog geen minuut later kwamen er 2 jonge dames de receptie binnen lopen en stelde zich voor als Natascha en Irma. Ik schatte de dames net in de twintig, Natascha had blond half lang haar en een sportief lijf met wat kleine ...
... borsten, Irma had donker haar en een normaal postuur met een paar mooie borsten. Het waren zeker geen matrozen…. We namen afscheid van de cruisemanager en liepen naar de bus.Voordat ze instapte hadden de dames een discussie, later zou blijken dat er gekozen moest worden wie er eerst in de midden zou gaan zitten, Irma zat het eerste stuk naast mij. Onderweg raakte we aan de praat, ze kwamen uit Slovenië en werkte 8 maanden op een schip en gingen dan naar huis om 6 weken later weer aan boord te verschijnen. Na een paar uur stopte ik om even te rusten, ik trakteerde de dames op een snack en een kop koffie om vervolgens onze reis te vervolgen. Omdat we nog een eindje moesten en ik niet al te laat aan boord in Lyon te komen vertelde ik dat we de laatste 400 km in een keer zouden doorrijden. Natascha zat nu naast me en met het opschakelen raakte ik een aantal keren per ongeluk haar been aan. Ik excuseerde mij maar ze zei dat het niet erg was. Aangekomen bij het zoveelste tolpoortje op de Franse autobaan leek het zelfs of ze haar been expres iets verschoof zodat ik deze wel aan moest raken. Na verloop van tijd werd het stiller in de bus en zag ik dat de dames aan het knikkebollen waren en niet veel later vielen ze tegen elkaar in slaap. Doordat de snelweg een bocht naar rechts maakte schoven de dames slapend tegen mij aan. Het hoofd van Natascha kwam hierbij tegen mijn schouder aan te liggen maar ze sliepen gewoon door. Ik rook een vleugje parfum en keek even opzij, Natascha had een t ...