Het vruchtbaarheidsritueel - Sex Verhalen

Het vruchtbaarheidsritueel

... wirwar van lijven. Ik voelde borsten langs me heen strijken en ik wist niet of ze van Sanne of Yumi waren. Iemand kneep even zachtjes in mijn pik, die alweer aardig hard begon te worden. Ik had echter een sterk vermoeden dat het niet Sanne was.Toen ik weer bovenkwam kwam ook het kopje van mijn vrouw weer boven. Haar halflange blonde haar viel in natte strengen langs haar gezicht en haar gezichtje was rood van de inspanning. Ze wreef verwoed in haar ogen. Ze zag er absoluut uit om op te vreten en ik kon me niet bedwingen. Ik zwom naar haar toe en kuste haar vol op haar mond. Ze schrok er een beetje van, want ze zag me niet aankomen. Maar ze liet zich al snel kussen. Haar handen sloeg ze om mijn nek en haar benen haakte om mijn onderbenen. Het water maakte haar nagenoeg gewichtloos en met het grootste gemak kon ik haar tegen me aanhouden. Als Yumi niet daar was geweest had ik haar ter plekke genomen en ze had er geen bezwaar tegen gehad, dat voelde ik wel aan de manier waarop ze haar onderlichaam tegen mijn stijve pik aandrukte. Ik greep haar billen in mijn beide handen en voelde hoe lekker ze in mijn handen lagen.Toevallig zag ik vanuit een ooghoek Yumi. Yumi keek naar ons, toen naar de hemel en leek iets te mompelen, terwijl ze met haar handen iets op het water tekende. Ik vroeg me af wat ze deed, maar toen ze weer naar boven keek viel mij opeens iets op. De zonovergoten dag was niet langer zonovergoten. Ik wist dat de dag snel kon eindigen hier in de tropen, maar dit ...

... was wel heel snel.Een bliksemschicht doorkliefde de lucht. Onweer? Hier? In eerste instantie dacht ik even na over deze meteorologische onwaarschijnlijkheid, maar al snel raakte ik wat in paniek. In het water zijn als het onweerde was niet zo'n goed idee. Ik liet Sanne los en gebaarde naar de dames dat we terugmoesten naar de kant. Sanne keek even op naar de lucht en zag wat ik bedoelde. Yumi echter schudde haar hoofd. Ze gebaarde achter ons, naar de waterval. Daarna draaide ze zich om en zwom die kant op.Ik begreep even niet wat ze bedoelde en ook Sanne keek niet begrijpend. We bleven twijfelend even midden in het water staan. Yumi klom op de rotsen, vlak naast het donderende water en wenkte ons opnieuw. Daarna verdween ze tussen de rotsen. Even was ik bang dat ze gevallen was, dus ik begon achter haar aan te zwemmen en ook Sanne zwom naar haar toe.De rotsen waren ruw en glibberig en ik begon al helemaal voor Yumi’s leven te vrezen. Wat als ze gevallen was? Maar dat bleek niet het geval. Yumi stond voor de ingang van een grote grot. Ze had duidelijk op ons gewacht, want zodra ze ons zag liep ze de grot in. Zelf haastten we ons om haar te volgen, want een felle bliksemschicht werd gevolgd door een knallende donderdagslag en bijna tegelijkertijd stroomde de regen met bakken uit de hemel. We waren al drijfnat, maar zo stil in de regen blijven staan leek ons ook vrij dwaas.We volgden Yumi dieper de grot in. Ik was normaal wat claustrofobisch, maar de grot was wijd en daglicht ...