Van de Een Komt de ander 4 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 4

... Luxemburgs Belgische grens lag, veraf van de bewoonde wereld. "Maar of je langer bij ons blijft of niet, ik koop eerst als dat mag kleren voor je, ". die wat beter bij je passen." Vera zei nu heel resoluut, "Maar dat kan ik niet aannemen, jullie hebben al zoveel voor mij gedaan en dat kan ik nooit terug betalen." Dat was precies wat Eva wilde horen en ze viel nu echt met de deur in huis. "Dan is wil ik jou een voorstel doen Vera", zei Eva en bood haar een baan aan, als huishoudster met kost en inwoning bij haar thuis. "Zes weken proeftijd. Niet goed even goede vrienden", ging Eva verder. Dit accepteerde Vera direct en zei "Ik denk, nee ik weet zeker, dat ik bij jullie op mijn plaats zit." Eva stak haar hand uit en Vera schudde hem ter bezegeling van hun voorlopige overeenkomst. Loes nam nu het woord en vroeg waar ze Vera nieuw gingen inkleden. Eva wist een leuke boetiek in Luik en ze draaide de grote weg naar België weer op. Het was al middag toen Eva de auto parkeerde aan de maaskade in Luik. Ook hier bleek Eva goed de weg te kennen en zij loodste ons naar die bewuste boetiek. De dames zochten gezellig smaakvolle kleren uit voor Vera, die er nog aantrekkelijker door werd. Haar ronde vormen kwamen er excellent in naar voren. Zij showde opgetogen en verleidelijk voor ons in de verschillende dingen, die Eva en Loes de verkoopster lieten aandragen. Paula stond verliefd te kijken naar een bloedrode avondjurk die er zelfs in haar maat bij hing. Eva zag het en zei alleen ...

... "Passen." Paula vloog opgetogen het pashokje in en kwam er even later dood chique weer uit. Ze draaide voor haar doen erg vrouwelijk voor ons rond en zei "Nog nooit heb ik er een gevonden die goed zit." "Nou", zei Eva nu plagend, "dan krijg je deze van mij omdat verder zo lief bent geweest en geen ijsje meer hoefde." Vera keek eens niet begrijpend naar Loes die aan haar zat te frunniken. Waarop Loes nog nagiechelend uit de doeken deed wat zij op de heenreis hadden uitgespookt. Vera kuste haar en zei vol overtuiging "Jullie zijn een stel apart." Vera bedankte toen wij weer buiten kwamen Eva nog eens uitvoerig en zei tot ieders verbazing "Mag ik echt jullie sloofje zijn? Dat zou mij heel gelukkig maken." Eva had nu ineens haast en reed vlug weer richting Ardennen. Even prettig als de heenreis verliep nu ook de terugreis. Met die uitzondering dat we, hoe moeilijk het ook was, geen tussenstop meer maakten. Vera keek haar ogen uit op de prachtige natuur. De avond begon alweer te vallen toen wij aankwamen. Vera's mond viel echt open van verbazing toen Eva eindelijk stopte voor het smeedijzeren hekwerk. Waar Vera tegen Eva zei, "Mevrouw U heeft niet teveel gezegd dit ligt echt aan het einde van de wereld, misschien zelfs wel nog erachter." Zij begon onbewust nu al aan het door haar zo geliefde rollenspel. Eva zei nu naar ons knipogend, "Dat klopt Vera, maar je spreekt voorlopig alleen nog als het jouw gevraagd wordt." Eva gaf Loes een wenk, deze stal de kleine Griekse nu een wat ruwe en ...