Je hebt van die momenten. - Sex Verhalen

Je hebt van die momenten.

Je wilt het vast niet geloven maar het overkwam me een paar weken geleden. Nou ja gelijk heb je, maar het zou kunnen toch? Tine is gisteren met Fred en Riet vertrokken en ik moest mezelf maar vermaken. Ik was die eenzame zaterdag erg vroeg wakker en kon de slaap niet meer vatten. Er uit, ontbijtje douchen en liep als een van de eerste bij de super. Als ik bij de groente koelvitrine sta te kijken of ik ergens trek in krijg vraagt een vrouwenstem: “Meneer kunt u een zakje Peterselie van de bovenste plank pakken voor mij”. Als ik het gevraagde aan haar geef krijg ik een bedankje en een heel verhaal over dat zoveel dagelijkse dingen voor haar te hoog staan. Ze is inderdaad niet zo groot de 1,6 meter haalt ze zeker niet. Ze komt maar net bij mijn schouder. Als we samen de zuivelcel inlopen vraagt ze me gelijk of ik de Crème Brulee wil aangeven. Voor mezelf neem ik er ook èèn. “Vindt u die ook zo lekker? Ik vind het alleen zo jammer dat ik de suiker niet kan branden”. Ik krijg wederom een bedankje en een lieve lach. Ik bekijk haar wat beter en zie een gezellig lief koppetje en inderdaad een klein wijffie niet mager maar zeker ook niet dik. Beste een mooi figuurtje. Ik denk net 60+. Ze heeft zich met een goede smaak netjes gekleed. Wat wel opvalt dat ze ,zeker voor haar lengte, grote brammen heeft. Die brammen laat ze goed en gewaagd zien een lust voor het oog. Haar rode kanten BH is goed zichtbaar in het laag uitgesneden decolleté van haar korte jurkje. Ook haar kuiten hebben een ...

... mooie vorm en zitten verpakt in sierlijke nylons. Hoop ik want panty’s zijn rotdingen toch? Wie die heeft uitgevonden moesten alsnog z’n handen afhakken. Ik kan haar nog twee keer van dienst zijn en als ze bij de enige open kassa achter mij aansluit glimlacht ze weer vriendelijk naar me. We moeten even wachten want degene voor ons heeft voor een weeshuis ingeslagen. “Zeker een feestje” zegt ze tegen mij. ‘Zou kunnen” reageer ik. “Moet u gelijk naar huis”? vraagt ze. Ik kijk haar verbaast aan. “Ik zou best een kopje koffie met u willen drinken, maar ja er is nog niets open. Of zou u misschien bij mij thuis een bakkie willen doen”? Wordt ik nu op de vroege morgen door die mooie kleine hittepetit versierd? Als ik niet direct antwoord. “Alleen maar een koffie hoor”. Haar gezicht loopt aardig rood aan. Ik bedenk me, ik heb vandaag toch alle tijd aan mezelf? Tine met Fred en Riet de hort op. Dan mag ik dan toch ook wel een mazzeltje aannemen. Ik antwoord “Nou een lekker bakkie met een mooie dame is denk ik best wel gezellig voor een onbestorven weduwnaar”. Ze kijkt me verbaasd en blij aan. Als we met de boodschappen de winkel uitlopen vraagt ze me achter haar aan te rijden. Ze stapt in haar rode Mini, makkelijk te volgen. Vijf minuten later parkeren we op de oprijlaan voor een riante woning. “Neem je boodschappen maar mee dan kan je die gekoelde spullen in mijn koelkast zetten” Ze ruimt haar boodschappen op en maakt in de grote Amerikaanse koelkast ruimte voor mijn boodschappen. ...