Kasper's wraak 7+8 Doortje en Pien - Sex Verhalen

Kasper's wraak 7+8 Doortje en Pien

... keukenhoek. Neem onderweg die twee lage krukjes mee.” Doortje nam de krukjes mee en in de keuken zette ze die op mijn aanwijzing onder het stalen oog neer, waar ooit iets zwaars aan had gehangen. Nu zat er een lijntje door, met een polsband er aan vastgemaakt. Doortje keek bezorgd…. Ik liet de lijn zakken en maakte de polsband vast aan haar linker pols. Ik wees op de krukjes en zei: “Klim er maar op.” “Maar, ik dacht…” “Niet denken. Klim er op.” Dat deed ze, op elk krukje een voet. Ik trok de lijn strak en haar linker arm ging lekker omhoog. Dan zette ik een krukje iets verder van de ander af en ze stond op die krukjes met gespreide benen. Ik keek naar haar kutlipjes. “Die gewichten hebben nog niet zo veel gedaan. Ik zie nog geen dikke lellen. Daar gaan w iets aan doen! Ha, ik verheug me er nu al op!” “Kasper, ik wil… Ik zal….” “Je doet gewoon wat ik zeg. Schat!” Ik haalde de twee gewichten van 250 gram die ik al in mijn zak gestopt had tevoor-schijn en hing ze aan de ringen in haar schaamlippen. Ik liet elk gewichtje voorzichtig los toen ze vast zaten en de druk werd langzaam opgevoerd op haar lipjes. Dat deed dus niet al te veel zeer. Het was eigenlijk wel tijd om haar te vertellen dat de ringen op een verkeerde plek in haar schaamlippen zaten om die echt uit te rekken, Die plek, onderin haar schaamlippen was echter wel heel geschikt om pijn te veroorzaken. Ook, met een set extra ringen, kon je zo haar genotsdoosje afsluiten voor gebruik van een vent. Haha! “Doet dat ...

... zeer?” “Nee Kasper, dat gaat wel…” Ik nam de twee gewichtjes in mijn hand en tilde ze iets op. Dan trok ik mijn hand snel weg en de gewichtjes vielen naar benden en trokken dan met een ruk aan haar lippen! “AAUUUUWWWWWW, WAAROM… AAAUUUWWWWW….” Ik keek haar lachend aan. “De pijn trek snel genoeg weer weg, hoor. Bij 250 gram per lipje. Bij 350 gram per lel is het net weer anders. Maar goed. Je ziet daar de klok hangen. Eén keer per minuut til je met je vrije hand de gewichtjes op en laat je ze vallen, net zoals ik net deed. Je hebt net genoeg bewegingsruimte om dat te kunnen doen. Je mag beginnen als de secondewijzer op de 12 staat. Haha! Wat zal je genieten!” Langzaam schoof de secondewijzer naar de 12 en Doortje pakte voorzichtig de ge-wichtjes op en liet ze even voorzichtig zakken. Voor de schijn riep ze wel “AAUUWWWWW!”, maar dat dat pijn gedaan kon hebben geloofde ik niet. “Goed zo! Je bent op weg naar de 300 gram! Laten vallen is iets anders dan voorzicht los laten! Tweede en laatste kans! Wacht even tot hij over 50 seconden weer op de 12 staat!” En dat deed. We keken alle twee gespannen naar de klok. Ik keek naar Pien en die keek even gespannen naar de klok. Wel, hier kon ze iets van leren, dus ik iet het even zo. De wijzer kwam op de 12 en Doortje tilde de gewichtjes iets op en liet ze netje vallen, zoals ik dat wilde en vertrok haar gezicht. Dat had dus pijn gedaan! ”Bijna goed, schat! Iets hoger optillen, totdat ze je kleffe muts raken en dan pas laten vallen! Voor het ...