Gaia - 3 - Sex Verhalen

Gaia - 3

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Gaia - 2Hoofdstuk 3: Meer vrouwen op de werkvloer graagHeden – Bijzonder voorstel“Rob!” hoorde ik vaag een vrouwenstem roepen. “Rob! Gaat het jongen?”“Ja meesteres.” Kreunde ik met een van pijn vervormde stem. “Ik eh…”“Stil maar Rob.” Zei de stem weer en ik deed langzaam mijn ogen open en zag het bezorgde gezicht van Carla, mijn nieuwe collega die mij zou inwerken, boven mij. Ik knipperde nog eens met mijn ogen en zag om mij heen een stapel orders liggen, waarvan er eentje een behoorlijke deuk had op de rug. Waarschijnlijk had deze mij geraakt, waardoor ik van mijn stokje was gegaan.Carla hielp mij voorzichtig op te staan en met nog trillende benen stond ik naast haar en keek nog eens verwonderd naar de janboel op de grond.“Sorry.” Zei ik zachtjes. “Was niet mijn bedoeling om er gelijk een bende van te maken.”Carla lachte met een heerlijk geluid om mijn excuses en zei dat ik mij niet hoefde te excuseren voor het slechte archiveerwerk van haar en haar collega’s. Ze was allang blij dat er niks ergers was gebeurd. Ze nam mij mee naar de kantine en zette een glas water voor mij neer, dat ik dankbaar in een teug achterover sloeg. Ze vulde het glas nog een keer en weer dronk ik het leeg, deze keer iets rustiger.Ik zat op een stoel en zij kwam naast mij op de tafel zitten, waarbij de lange split in haar jurk open gleed, zodat een boord van haar zelf ophoudende kous in beeld kwam. Ze had een paar schitterende benen en nu viel het mij ...

... pas op, dat haar jurk iets weg had van een romeinse toga en weer herinnerde ik mij mijn droom of hallucinatie, of wat het dan ook was.Ik voelde mij dor deze herinneringen weer een beetje opgewonden raken en dat werd erger, toen Carla met haar hand zachtjes over mijn hoofd wreef en zei:“Zeg Rob, ik weet niet wat jij net allemaal hebt gedroomd, maar je hoeft mij geen meesteres te noemen hoor. Zo’n relatie hebben wij nog niet.”“Nóg niet?” vroeg ik verbaasd.Carla begon te lachen en bewoog daarbij wat op en neer, waardoor ik van dichtbij nu goed kon zien, dat haar borsten los in haar kleed hingen. Heerlijk om te zien hoe deze mee bewogen met haar lach en ik was op slag mijn pijn kwijt.”Was maar een grapje Rob.” Lachte ze vrolijk. “Jeetje man, die klap is harder aangekomen dan ik dacht. Ga maar rustig weer aan het werk. Ik moet toch in een vergadering met Gaia. Kijk je wel uit voor overstekende ordners en hondsdolle nietmachines?”Nog nalachend liet Carla mij alleen en ik voelde mij nogal lullig door haar grapje. Ik nam nog een glas water en ging toen weer naar mijn bureau om orde in de papieren chaos aan te brengen, wat tot mijn grote verbazing snel lukte. Blijkbaar hanteerden ze wel een slim ordersysteem, maar blijkbaar waren ze nogal slecht in het opruimen, waarvan de aanvallende archiefkast een pijnlijk voorbeeld bleek te zijn.Ondanks de relatieve eenvoud had ik tot halverwege de middag van mijn derde dag nodig het bureau van Carla leeg en aangezien zij weg was gegaan voor enkele ...