Zwarte voorbeeldigheid - Sex Verhalen

Zwarte voorbeeldigheid

Of hij wel eens langer dan een dag in NYC was geweest, vroeg ze. “Nee”. “Waarom niet?”. Hij had altijd de kortste tijdsduur moeten doen vanwege het werk. Vandaag was een uitzondering. De toegangswegen waren verstopt vanwege de intense storm. Die ochtend nog was er niets aan de hand, maar in de middag, terwijl hij in een cafe zat, brak de hel los. Zij was met een vriendin, die wegging, en toen waren ze nog de enigen. Ze raakten aan de praat en ze nodigde hem uit om bij haar te komen eten. Pas toen hij bij haar apartement binnenkwam realiseerde hij zich dat er een warmte tussen hen was ontstaan. Een energie die gevoed werd door toevallige aanrakingen. Ze stonden in de keuken en ze moest herhaaldelijk voor en achter hem langs om dingen te pakken. Telkens wist ze hem te verrassen met een arm of been dat langs het zijne streek. Maar hij had ook niet de behoefte om afstand te bewaren. Hij bleef gewoon staan. Eens ging ze voor hem staan en reikte naar een kastje achter hem. Haar adem rook verbazingwekkend lekker. Ze was in een lange jurk gekleed en leek alleen op het koken te letten, maar telkens als hij wat vroeg, keek ze hem aan alsof hij iets heel ondeugends zei. Toen ze een pan uit het onderste kastje nodig had vroeg ze of hij hem even kon pakken. Hij kwam dichterbij maar ze ging niet aan de kant. Daardoor kwam bij tegen haar boezem aan. Hun adem was voelbaar in de stilte. Haar borsten veerden warm terug. Toen hij knielde kwam zijn voorhoofd precies in haar driehoek terecht. ...

... “Oh, sorry, kun je er zo bij?”, en ze deed een been opzij, zodat haar benen verder uit elkaar kwamen te staan. Hij kon meteen haar meisjesgeur ruiken. Ze aten niet zo veel. Ze wisselden een blik uit die zei, “Wij gaan niet wachten”. Ze verdween en kwam terug in een hemdje en broekje. Ze had vrij dikke dijen maar haar rondingen waren strak. Ze toonde zich precies zoals hij had gehoopt dat een zwarte vrouw zich ooit aan hem zou tonen. Met een vrolijk, open vertrouwen. Als ze liep, deinden haar borsten. Haar tepels wilden gezien worden. Ze zaten in de kamer. Terwijl hij naar zijn glas reikte stootte hij het om. Ze gaf hem een tissue en hij droogde op zijn knieën de vloer. Maar toen hij klaar was zei ze: “Het is nog niet droog hoor”. Dus deed hij nog meer. “Het is nog steeds nat”. Ze begon te grinniken en kwam met beide benen over hem heen staan. Ze klemde hem vast tussen haar benen en gooide water vanuit haar eigen glas over de vloer. “Hier! hier, hier!” lachte ze. Hij veegde het op. Ze keek hem indringend aan. Ze hurkte en plots kon hij recht in het hemdje kijken. De rondste borsten ooit hingen daar voor hem om te bewonderen. “Oh”, zei ze, een beetje in verlegenheid. Om de stilte te doorbreken wou hij een boek aanwijzen. Hij bracht zijn hand, die net in het midden lag, omhoog en per ongeluk streek hij met zijn volle hand over de gehele betekenis van haar kut, door het slipje. Hij voelde de contouren, een weelde van klare definitie. Haar meisjesgeur was nu volledig in het arsenaal ...