Patricia moet naar de schoolarts.
Datum: 8-3-2018,
Categorieën:
Tieners
Auteur: Angela, Bron: Gertibaldi
De regering had besloten dat schoolmeisjes vanaf een bepaalde leeftijd weer elk jaar naar de schoolarts toe moeten, dit was voor een bepaald onderzoek. Zo ook de meisjes op de school waar Patricia op zat. Ze had van de klasse leraar gehoord welke week de schoolarts deze school zou bezoeken. ‘’Moeten wij dan bij die vent half in ons nakie staan?’’ ‘’Die man is wel wat gewend hoor,’’ grapte de klasse leraar. ‘’Ja, het zal, mannen zijn allemaal het zelfde.’’ ‘’Hoe bedoel je Patricia?’’ ‘’Ach, laat ook maar,’’ ze had geen zin om er verder op in te gaan. Zij was het al helemaal weer vergeten, toen ze een grijze vijftiger in net pak, met een koffer in zijn hand de school zag binnen komen. Hij keek rond, ‘’hallo jij daar.’’ Patricia begreep dat hij haar bedoelde, ‘’ja, wat is er? kan ik ergens mee helpen.’’ ‘’Kantoor van de directeur zoek ik?’’ ‘’Loop wel ff mee, volgt u mij maar.’’ ‘’Hier moet u zijn, ‘’ en ze wees de deur aan. ‘’Dank je wel,’’ zei hij en klopte aan. Patricia ging haar weg weer. De oude man keek haar nog even na. Hij kon dan wel al zes en vijftig zijn, maar dat grietje zag er heerlijk uit, kort rokje waardoor hij een paar mooie stevige dijen ontwaarde en zijn geoefende artsen oog zei dat ze geen BH droeg. Die dingen schijnen uit de mode te zijn. Hij klopte op de deur en een zware stem riep, kom maar binnen. ‘’Goeden middag, ik ben Gerard van der ….. Arts, ik kom hier voor de verplichte keuringen.’’ ‘’Keuringen..?’’ ‘’Ha ha ha , grapje mijnerzijds sorry, zo ben ...
... ik nu eenmaal, nee u begrijpt mij wel.’’ ‘’Ja, hoor Gerard, ik had het gelijk door, wij hebben een leegstaand kantoor, voor u ter beschikking, ik zal de conciërge even aanroepen,’’ en hij drukte op een knop. Herman klopte aan en kwam binnen, ‘’Herman wil jij Gerard even de weg wijzen naar het kantoor wat wij speciaal voor de schoolarts hadden bedacht.’’ ‘’Natuurlijk meneer de directeur, komt u mee meneer?’’ Gerard stond op en liep met Herman mee. ‘’Mooi beroep eigenlijke, He?’’ begon Herman een conversatie. ‘’Ja, zeker het heeft zijn mooie kanten.’’ ‘’Vooral nu op al die scholen de meisjes onderzocht moeten worden, toch?’’ ‘’Het heeft zijn leuke kanten Herman, ben ik met jou eens.’’ ‘’Krijgt u ze allemaal naakt te zien? Vroeg ik mij af.’’ ‘’Nou ze mogen hun slipje en BH wel aan houden hoor, over het algemeen.’’ ‘’Hier moet u zijn,’’ Herman opende de deur, ‘’ziet u, een wasbak, er is ook een toilet en de deur kan op slot.’’ ‘’Bedankt Herman, ik red mij wel.’’ Er lagen lijsten op het bureau. Zo daar had hij voorlopig een hele klus aan, twee honderd een en twintig, zestien en zeventien jarigen. De klassen stonden er bij en de bijbehorende telefoon nummers, er stond ook een koffie en thee automaat, mooi eerst maar eens even een kopje koffie inschenken, daar ben ik wel aan toe. Jammer eigenlijk dat er bij die namen geen foto’s stonden, nu moest hij zich iedere keer weer laten verrassen. Ja die Herman had het wel goed gezien. Vrouwenarts is een mooi beroep, niet altijd natuurlijk, ...