Machtsspel met Milly (deel 1)
Datum: 20-8-2020,
Categorieën:
Hetero
Auteur: RoelRoel, Bron: Gertibaldi
... aangezien ze me aan kijkt met een blik die zegt ‘geef me je zaad’. Plots hoor ik een trilling, maar interessanter is het gevoel in mijn ballen, want deze lijken gebaad te worden in duizenden kleine tongetjes, die er likjes aan geven. Ik kan niet zien wat ze in haar hand heeft, maar ik weet wel dat het ervoor gaat zorgen dat ik snel tot ontlading ga komen in haar mond, wat bewaarheid wordt binnen twee minuten, want het genot en het beeld van het donkere gezicht met de prachtige volle lippen om mijn knoertharde erectie is simpelweg te veel, dus ik schiet, met een luide diepe kreun mijn zaad achterin haar keel, waar zij het simpelweg door slikt. De trilling verdwijnt en ik weet nog steeds niet wat het is geweest, want zij werpt het achteloos op tafel, terwijl ik gefocust blijf op haar blik, die bijna verliefd te nomen is. Na me nog even gelikt te hebben, staat Milly op, neemt haar broekje en hemdje, dat ze direct aan trekt, waarna ze zegt “kun je toch nog op tijd naar bed, maar je mag ook hier slapen als je wilt”. Mezelf aankledend, vraag ik “wil jij dit soms?” “Het hoeft niet, maar het mag wel” antwoord zij, waarna ze zegt “de inbreker is namelijk gepakt tijdens een tweede inbraak die hij gisteren gedaan heeft”. “Dus je hebt je spullen terug?” vraag ik, in mijn slipper stappend. Ze knikt bevestigend en zegt “ik voel me dus niet meer onveilig. “Als je het niet erg vind, dan slaap ik in mijn eigen bed” antwoord ik, waarna ik eraan toe voeg “vannacht was een korte nacht voor me ...
... en ik moet morgen echt vroeg op, dus ik wil je niet wekken”. “Ik kan mijn nachtrust ook goed gebruiken” zegt Milly, die eraan toevoegt “een volgende keer dan maar?”. “Inderdaad” antwoord ik “een volgende keer”, waarbij ik het gevoel heb dat dit niet staat te gebeuren, maar hier kom ik van terug, als zij met me mee loopt naar de voordeur, deze opent en zegt “toch wel jammer dat je niet van straf houd”. Glimlachend zoen ik haar wang, waarna ik fluister “misschien een volgende keer”. Zodra ik in bed lig, val ik als een blok in slaap, waarna ik een geweldige zondag heb, want deze eindigt tot diep in de nacht op het terras van mijn stamcafé. De dagen die volgen ben ik druk met werk en hoor ik niets van Milly, terwijl ik zelf ook geen initiatief neem om contact met haar op te nemen, want mijn gevoel zegt dat ze “out of my leage” is: de chocoladebruine buurvrouw is simpelweg te mooi voor me! Donderdag ben ik echter op tijd terug van mijn werk, dus ik besluit om een uurtje in de tuin op een ligstoel te gaan liggen, alvorens ik iets te eten ga regelen. Juist als ik een beetje begin in te dommelen, omdat de zon heerlijk mijn lijf prikkelt, hoor ik vanuit de tuin van Milly haar stem die “buurman” roept. Omdat ik niet weet of ze op mij, of de buurman aan de andere zijde roept reageer ik niet, maar als ze “Patrick” roept, antwoord ik “ja, Milly”. “Wil je bij mij komen eten, ik heb iets te veel gemaakt?” luidt haar vraag. “Kom er zo aan” reageer ik opgetogen, want dit bespaart me een rit ...