Verkilde Vertwijfeling - Sex Verhalen

Verkilde Vertwijfeling

... terug naar haar en knikte enthousiast.“Ja, minimaal! Dat hebben we wel verdiend!”“Absoluut! Nou, ik vertrek meteen richting huis, mijn man en zoontje wachten op me. Dan kan ik hen mooi nog even verrassen met een vroege thuiskomst. Tot maandag!” Ze zwaaide en liep met grote stappen het gebouw uit. De twee anderen zaten nog na te kletsen. Ik zei hen beiden gedag en liep langzaam naar de uitgang. Stiekem hoopte ik dat hij me achterna zou komen of in ieder geval nog liet weten wat ik kon verwachten, maar het bleef stil. Ik bleef stiekeme hoop houden tot ik de kamerdeur van mijn hotel achter me sloot.Midden in de kamer bleef ik stil staan. Het voelde leeg, terwijl het best een gezellige ruimte was. Misschien zou een douche mij goed doen. Ik stripte snel, legde mijn kleren op een net stapeltje op een stoel en liep naakt richting het kleine badkamertje. De koele lucht tegen mijn huid deed me al goed, maar het water dat enkele minuten later hard neerkwam op mijn lichaam deed wonderen. Mijn hoofd werd leger en ik liet alle zorgen van me af glijden. Mijn hand gleed als vanzelf tussen mijn benen en ik werkte me zo snel mogelijk naar een hoogtepunt. Het was niet heel bijzonder, maar het hielp me verder te ontspannen. Na een kwartiertje stapte ik onder het water vandaan en sloeg een dikke handdoek om me heen. Met druipende haren liep ik terug de hotelkamer in en bleef opnieuw in het midden van de kamer staan. Wat nu?Mijn gedachten werden onderbroken door een paar snelle kloppen op de ...

... deur. Mijn hart begon meten weer te kloppen en opnieuw begon ijdele hoop te groeien.“Roomservice!” Dat ene simpele woordje bracht me weer terug naar een lichte teleurstelling. Ik had het kunnen weten. Ik trok de deur op een kiertje en keek verbaasd om de hoek. Een jonge kerel strak in pak keek me vriendelijk aan, een klein karretje naast hem.“Ik heb niets besteld,” zei ik, terwijl ik nog steeds de deur zo dicht mogelijk hield. Ik voelde me naakt, maar ik besefte me ook dat hij waarschijnlijk al veel dingen had gezien.“Dat klopt, mevrouw. Dit is met complimenten van uw werkgever.” Ik knikte kort en stapte opzij. Mijn wangen kleurden iets toen ik zag dat hij snel zijn ogen over mijn lichaam liet glijden, maar het was maar een seconde. Professioneel hield hij netjes zijn blik op zijn werk gericht, terwijl hij het karretje de kamer in reed.“Zodra u klaar bent, mag u het karretje buiten weer neerzetten, dan wordt het vanzelf opgehaald.” Ik knikte en bedankte hem vriendelijk, terwijl ik hem zo snel mogelijk de kamer uit werkte. Ik was heel benieuwd wat er gebracht was. Ik had amper twee stappen naar het karretje gezet toen er opnieuw op de deur werd geklopt. Opnieuw opende ik de deur op een kier, onmiddellijk stokte mijn adem in mijn keel. Ik kon geen woord uitbrengen. Ondanks dat ik niet meer had verwacht dat het zou gebeuren, was het dan toch gebeurd. Hij was hier.Zijn gezicht stond nog steeds onverschillig, terwijl hij de deur zonder een woord te zeggen open drukte. Ik stapte opzij, ...