20 jaar later
Datum: 8-8-2020,
Categorieën:
Overspel
Auteur: Racel123, Bron: Gertibaldi
... sprak M. me aan en vroeg hoe het was. Ook hier waren al enkele dames vertrokken, ze waren nog met drie. Ik antwoorde haar op de vraag die ze stelde op het moment dat de garçon hen hun rekening kwam brengen. We babbelden nog over de kinderen, en hoe het kwam dat ik hier was, enzoverder. De twee andere van haar gezelschap zoenden M. op de wang en verlieten de zaak. “Drinken we nog eentje?” vroeg M. Ik zei dat ik eigenlijk naar huis wilde gaan maar moest ontkennen dat ik de volgende dag vroeg op moest toen ze me dat vroeg. Ik had een vrije dag genomen om in de tuin te werken. Nadat M. had gevraagd hoe het met K. en met de kinderen was vroeg ik uit beleefdheid hoe het met haar man was. “Goed zeker? Die is al de hele week in Frankfurt voor zijn werk.” Ik was wat verbaasd, want die was toch al op pensioen. Dat klopte, maar die tweejaarlijkse beurs in Frankfurt deed hij nog altijd mee omdat hij dat gewoon heel erg leuk vond. Ik betaalde het laatste drankje en ik zag M. naar haar handtas zoeken. “Laat maar hoor, ik betaal”. Ze lachtte “Ja, maar ik heb mijn handtas wel nodig om naar huis te gaan hé” waarna ze vloekte. “Die ligt nog in de auto van mijn vriendin!” Op mijn vraag of ze dan thuis niet binnen kon antwoordde ze van wel, omdat ze nog wel een sleutel verstopt in het tuinhuis hadden liggen. Maar de sleutel van haar elektrische fiets zat in de handtas. Ze vertelde dat terwijl ze nu al voor de derde keer probeerde haar vriendin te bellen, maar die haar gsm lag blijkbaar al uit. ...
... “Ik zal u naar huis brengen” stelde ik voor. De cafébaas deed een poort open waardoor we de gesloten elektrische fiets achteraan konden zetten en die niet de hele nacht langs de straat zou staan en we stapten in de auto. Er werd niets gezegd, het was een kleine 8 km rijden tot haar huis. Als we bijna daar waren zei ze plots “Het is twintig jaar geleden dat wij elkaar leerden kennen hé” Ik knikte en lachtte maar zei niets. Ik had er uiteraard ook al terug aan gedacht want dit moet zowat het eerste moment zijn sinds dat berghokje dat we alleen waren. “Tijd gaat snel.” Zegt ze terwijl ik haar straat in rijd “Ondertussen ben ik een oud wijveke geworden” “Tja, ik ben er ook 20 jaar ouder op geworden hoor.” zei ik daar op. “Ja, maar mannen worden knapper naarmate ze ouder worden, en zeker op uw leeftijd” zei M. me zonder aan te kijken. Ik draaide haar oprit op en stopte de auto waardoor de motor vanzelf stil viel. Ze bleef even zitten, recht voor zich uit kijkend, voor ze aanstalte maakte om uit te stappen. We wilden allebei tegelijk iets zeggen waardoor we beiden niet verstonden wat er gezegd werd. “Gij eerst” zei ik. Ze aarzelde en zei: “Nog een slaapmutsje drinken?” Het was al bijna middernacht en ik zou naar huis moeten. Anderzijds, K. lag al te slapen, moest morgen vroeg op om te gaan werken en ik had een vrije dag. “Ach ja, waarom niet” hoorde ik mezelf zeggen. Ik volgde M. naar achteren waar ze uit het tuinhuis, duidelijk goed verstopt want ze geraakte er zelf niet snel aan, ...