-
20 jaar later
Datum: 8-8-2020, Categorieën: Overspel Auteur: Racel123, Bron: Gertibaldi
... twee keer per jaar, soms zelfs maar één keer. Nooit hebben we elkaar iets laten blijken over toen. Ook zij lijkt het helemaal vergeten te zijn en de herinnering begraven te hebben. Facebook stond niet stil op mijn verjaardag Allemaal hebben ze zogezegd aan mijn verjaardag gedacht. Ik ben zelf ook facebook al dikwijls dankbaar geweest om me te helpen herinneren aan de ene of de andere zijn of haar verjaardag. Maar ook een vriendschapsverzoek op mijn verjaardag. Het bleek M. te zijn! Ik wist niet eens dat zij op facebook zat. Haar man wel, maar die staat niet bij mijn facebookvrienden. Haar dochter was wel een facebookvriend. De dochter die vorige week twintig jaar zou getrouwd zijn, ware het niet dat het huwelijk op de klippen was gelopen. Ik accepteer vrijwel meteen het vriendschapsverzoek. Ik zat toevallig thuis achter de pc toe die binnen kwam. Onmiddellijk kreeg ik via messenger het bericht “M. en jij zijn nu vrienden” waarop ik het niet kon laten haar een bericht te sturen: “Nog een late gelukkige verjaardag” omdat dat het eerste en zowat het enige was dat in me op kwam en ik kon schrijven. Het duurde niet lang tot ik een antwoord kreeg “Dank je wel! Jij ook trouwens!” waarna het gesprek stil viel. Wat moest ik schrijven? Ik had er geen idee van. Ik was net terug weg van achter mijn computer toen ik op mijn iphone een messenger-bericht van haar zag verschijnen. “Feestje gehouden?” Ik lachtte met haar poging om tot een gesprek te komen. Ik stuurde een antwoord “Niet ...
... echt. Verjaren op een dinsdag is nooit echt leuk.” Waarop zij weer antwoordde dat ze verjaren zowiezo niet meer leuk vindt. En dan viel het gesprek stil. Vorige donderdag, twee dagen na mijn verjaardag, had ik een avondvergadering van de sportclub waarbij onze kinderen aangesloten zijn en ik in het bestuur zit. Het was een uitzonderlijke vrgadering want er werd een samensmelting met een andere club besproken, waardoor de vergadering ook in een andere gemeente door ging. Na de vergadering werden we door de mensen van de andere club uitgenodigd nog mee een pintje gaan te drinken in een café wat verderop. Met een viertal gingen we op dat aanbod in. Het zag er meteen een heel gezellige zaak uit, met redelijk veel volk aanwezig voor een donderdagavond. Geen bekenden te zien voor mij, wat niet onlogisch is natuurlijk. We zette ons aan een tafel en babbelden. Opeens hoorde ik mijn naam van rechts van mij. Ik keek om en zag een hoog tafeltje met daaraan een stuk of 6 vrouwen, allen van dezelfde leeftijd en waaronder M., de tante van mijn vrouw die twee dagen ervoor me nog maar een vriendschapsverzoek had gestuurd via Facebook. Ik stak mijn hand op en zei vriendelijk goedendag terug. Na een consumptie of twee ging de eerste van ons naar huis, de anderen dronken “een laatste” en ik wilde dan ook samen met hen vertrekken ook al was ik alleen gekomen en niet van hen afhankelijk. Toen dat laatse drankje op was stonden we allen recht om de zaak te verlaten. Toen de anderen naar buiten gingen ...