Een genante vertoning - Sex Verhalen

Een genante vertoning

... geile, stijve lul van me steeds harder worden, en m’n eikel wordt steeds natter van al het geil, mwhaaah, en ik duw mijn pik nu helemaal naar voren, kijk maar naar die geile paal, MWRAARG, kijk maar naar die blote lul van me, HMMMR, en ik ruk me finaal af voor jullie, EN IK…MWROAAAAR… IK… KOMMM… KLAAAAAAAARMRWRAAARGGGG…!!” Nooit eerder was ik zo onvoorstelbaar klaar gekomen. Het zaad spoot in grote witte slierten mijn pik uit, naar mijn gevoel meters ver. Nahijgend stond ik daar nu, mijn handen onder het sperma, mijn eigen sperma. Alles aan mijn lijf tintelde, alles was electrisch. Jolanda en Marit namen me goedkeurend op. Ik meende zelfs iets van opwinding in hun ogen te lezen, maar dat wisten ze snel onder controle te krijgen – althans, ze zouden het verborgen houden totdat ik verdwenen was. “Dat was niet onverdienstelijk. Pak nu je kleren maar op, kleed je aan in de gang en ga.” Voordat ik het wist werd ik naakt en wel de gang op geduwd, mijn kleren werden er achteraan gesmeten en de deur werd dichtgedaan. Ik had nog allerlei vragen over hoe dan nu verder, en of ik nu veilig was en het mailtje aan mijn baas nu niet verstuurd zou worden. Maar heel abrupt was er een einde gekomen aan de voorstelling, de voorstelling waarin ik ongewild de hoofdrol had gespeeld, en waren de dames niet van plan zich nog verder met mij in te laten. In ieder geval niet hier, en niet nu. Ik kleedde me aan, en ging terug naar huis. Het was een ongelooflijke avond geweest. Ik had het vreselijk ...

... gevonden, maar ook geweldig. Ik was in opperste staat van verwarring. Hoe Jolanda en Marit me zo voor het blok hadden gezet, en Hans me naar een staat van overgave had gepraat die ik niet voor mogelijk had gehouden – het was me allemaal wat te veel. Thuis schonk ik mezelf een wijntje in. Daar had ik wel behoefte aan. Ik checkte nog even de mail, meer uit macht der gewoonte dan dat ik nog iets verwachte. Een mail, van Jolanda. Met bijlagen, dit keer. “Je hebt je goed gehouden aan de opdrachten die we je gegeven hebben. Weliswaar wat aarzelend soms, maar dat zij je voor deze keer vergeven, aangezien dit ook voor jou nieuw is. Wij zijn in ieder geval bereid om op deze weg met je verder te gaan. Het is aan jou of je hierin mee wilt gaan. Of had je gedacht dat het bij deze ene avond zou blijven? Dit is nog maar het begin. Nu is de keuze uiteraard aan jou: zie je er van af, dan volstaat nog steeds een simpel mailtje naar je baas om je loopbaan om zeep te helpen. Waarbij we inmiddels behoorlijk overtuigend bewijs mee kunnen sturen, getuige de foto’s die je als bijlage aantreft. Die zien er niet uit alsof je iets onder dwang hebt gedaan, eerlijk gezegd… Wil je dat allemaal niet, dan rest je de keuze om de volgende stap met ons te nemen, en dan verwachten we je volgende week woensdag, zelfde tijd, zelfde plaats. Groet, Jolanda.” Ik keek naar de bijlagen. Mijn God! Zonder dat het me opgevallen was hadden ze met de IPad foto’s gemaakt terwijl ik mezelf voor ze stond af te trekken… Er was ...