De stagiair (deel 2) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 2)

... met mevrouw Klinkers, dus ze heeft me exact waar ze me hebben wilt, dus ik schik in, ondanks dat er veel mooiere vrouwen op het bedrijf werken, waar ik me liever mee zou bezig houden. Het was echter zeker aangenaam wat ze met me gedaan heeft enkele dagen geleden, dus een straf zal het nooit worden, bedenk ik mezelf. De gedachte zit nog niet goed en wel in mijn hoofd, of Annet bevestigt haar bedoelingen, want ze zegt “vond je het eergisteren niet lekker soms?” Beschaamd knik ik bevestigend, want ik weet maar al te goed, dat ik uit schaamte en verlegenheid niet wist hoe snel ik weg wilde, nadat ze me “oraal” verwend had. “Zo erg is het toch niet om bij me te zijn” zegt Annet, op een lieve meelevende toon, terwijl ze opstaat en om haar bureau heen loopt, waarna ze me uit mijn stoel trekt. Ik kijk haar niet aan, want ik schaam me voor hetgeen gebeurd is, waarbij haar huidige houding me verrast, omdat deze tegengesteld is aan haar “dreigende taal”. Omdat ik groter ben dan Annet en naar beneden kijk, liggen haar borsten letterlijk in de etalage, dus ik zie direct dat ze een knoopje meer open heeft dan gebruikelijk, want haar decolleté nodigt me niet alleen uit, het hitst me ook op. Annet legt haar hand onder mijn kin en tilt mijn gezicht iets omhoog, waarbij ze me strak aankijkt, alsof ik een klein stout kindje ben dat naar mama moet kijken. Ze behoudt de strakke blik echter, dus ik kijk ongemakkelijk in haar donkere ogen, als zij de knopen van mijn hemd begint te openen, waarna ...

... ze het hemd en mijn jasje achteloos achter me op de stoel laat vallen. Nog ongemakkelijker wordt het oogcontact, als ze mijn riem en broek opent en haar hand mijn broek in laat glijden, om te polsen of ik al hard ben, wat zeer zeker het geval is. “Zal ik je nogmaals laten spuiten, zonder je pik aan te raken?” vraagt ze zacht en zichtbaar opgewonden. Ik knik bevestigend, maar spreek niet. “Okay, alleen als je beloofd daarna niet weer weg te rennen” zegt Annet. “Beloofd” fluister ik binnensmonds. “Pardon” zegt Annet “dat verstond ik niet”. “Beloofd” zeg ik wederom, maar nu iets harder. Ze doet een stap opzij en geeft me een vriendelijk duwtje, zodat ik tegen het bureau kom te staan. Als vanzelf draai ik me om, zodat ik steunend op mijn handen en mijn kont tegen het bureau aan hang. Annet pakt me bij de boord van mijn geopende broek beet een rukt deze, tezamen met mijn boxershort, naar beneden zodat deze van mijn benen afglijden. “Zitten” zegt ze dwingend, doch op vriendelijke toon, waarop ik me op mijn handen opdruk en in mijn blote reet op het bureau plaats neem. Annet neemt plaats op de stoel, grijpt naar mijn schoenen en trekt me deze een voor een uit, waarna mijn sokken uitgaan en mijn broek en boxershort volgen. Volledig naakt zit ik op tafel als zij mijn voeten streelt om te zien wat mijn reactie zal zijn, want lang doet ze het niet, omdat het eerder kietelt dan lekker aanvoelt, dus ik word er lacherig van, wat niet de bedoeling blijkt. Annet laat mijn voeten los, staat op ...