De stagiair (deel 2) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 2)

... Jonas, dus geniet van je dag op de inpakafdeling”. Ze maakt geen aanstalten om de weg te wijzen, dus via het plattegrondje vind ik op mezelf de afdeling, alwaar een norse lelijke dame me aan het werk zet. Mijn klunzigheid zorgt ervoor dat ik een uur over moet werken, ondanks dat de collega’s me prima instructies hebben gegeven, dus ik hoop dat mijn routine volgende week beter zal zijn en keer tegen 19 uur naar het kantoor van Annet, die me zakelijk bejegend, me vraagt naar mijn werkdag, om me vervolgens de deur te wijzen. In mijn autootje ben ik verheugd over mijn eerste normale werkdag, maar ook een beetje teleurgesteld dat geen enkele van de dames met me geflirt heeft. De donderdag op de afdeling verkoop verloopt ongeveer op dezelfde wijze, doch aan het eind van de dag blijkt dat ik mijn resultaten bij lange na niet gehaald heb. Het afdelingshoofd, met het uiterlijk van een vijftigjarige schooljuf, lijkt het weinig uit te maken, omdat ik niet in haar targets blijk mee genomen te worden, doch ze print mijn resultaten wel uit, en draagt me op deze met Annet te gaan bespreken. Terwijl ik door de gangen loop, op weg naar Annet’s kantoor bekijk ik de print, waaruit blijkt dat ik de laagste dagscore heb gehaald van alle medewerkers, wat op zich niet vreemd is voor een eerste keer, zeker in vergelijking tot dames, die dit werk routinematig doen. Op de een of andere manier heb ik er toch geen goed gevoel over, dus mijn passen vertragen in tempo, naarmate ik dichterbij het kantoor ...

... van Annet geraak. Aarzelend klop ik op de deur, die pas na twee minuten of zo, open gaat. “Mevrouw de Bree heeft me dit meegegeven” zeg ik, nadat ik de deur achter me gesloten heb en haar de print overhandig. “Ik heb je vorderingen gevolgd Jonas” zegt Annet “niets om trots op te zijn, lijkt me”. Te neergeslagen neem ik plaats op een van de stoel tegenover haar, vouw mijn handen ineen en druk deze tussen mijn bovenbenen, waarna ik beschaamd richting de vloer kijk. “Ik ben benieuwd wat mevrouw Klinkers van je prestatie van vandaag vind” zegt Annet op een dreigend toontje, waardoor ik nog meer ineen krimp, wat ik zelf ook vreemd vind, want wat kan er nu eenmaal gebeuren. Annet gooit er echter nog een schepje bovenop, zij het op geraffineerde wijze, want ze zegt “meestal laat ze mensen gewoon het werk afmaken hoor, dus je hoeft je nergens zorgen over te maken”. Haar woorden betekenen echter dat ik twee dagen extra zou moeten werken omdat ik slechts voor 1/3 deel gepresteerd heb, dus ik vraag verbaasd “en hoe zou ik dat moeten doen?” “Gewoon de boer op” zegt Annet “je weet wel, bedrijven bezoeken en het product ter plekke verkopen”. De moed zakt me in de schoenen, want ik zie mezelf echt niet in twee dagen tijd tientallen orders verkopen met dameskleding, dus ik vraag “is er geen andere oplossing?” “Jawel, ik kan een goed woordje voor je doen” zegt Annet “ik ben immers verantwoordelijk voor je”. Wat Annet dus eigenlijk zegt is dat het aan haar is of ze de informatie überhaupt deelt ...