De stagiair (deel 2) - Sex Verhalen

De stagiair (deel 2)

... schaamte weg te nemen door te fluisteren “dit vind elke man hemels, hoor!”, maar mijn verlegenheid overwint het, dus ik leg mijn hoofd zijdelings op haar schouder, zodat ik likkend in haar nek, nageniet van deze heerlijke vrouw. Annet’s hand houdt me niet tegen, integendeel zelfs, ze streelt moederlijk mijn nek, alsof ze me troost, na een diepe teleurstelling, wat uiteraard niet het geval is. Enkele minuutjes zit ik geknield op het bureau, met mijn hoofd op haar schouder, maar als mijn realiteitszin ontwaakt, haal ik mijn hoofd weg en ga ik rechtop zitten, terwijl ik mijn blik afwendt. Annet stapt voor me weg en neemt een doekje om zich schoon te wrijven, wat mij de gelegenheid biedt, van het bureau te stappen en eromheen te lopen richting mijn kleding. Als ik me nuk om mijn sokken op te rapen, voel ik plotseling haar hand op mijn billen, zodat ik eventjes verstar, maar zodra de hand me streelt ontdooi ik en ga ik rechtop staan, om haar de gelegenheid te geven te doen wat ze wil. Wat ze wilt is lichamelijk contact, zo blijkt als ze zich tegen mijn achterkant aan drukt en haar armen aftastend om me heen slaat. “Lekker jong” fluistert ze achterlangs in mijn oor, maar ik geloof de woorden niet en ben meer bezig met af te wachten totdat ze me loslaat, zodat ik me aan kan kleden. Annet draait me echter om, pakt mijn slappe worst vast en dept hem voorzichtig schoon met het doekje, wat eigenlijk wel heel erg aardig van haar is, doch het bezorgd mij een ongemakkelijk gevoel. Als ...

... mijn pik schoon is, neemt Annet gelukkig plaats op haar bureaustoel, zodat ik me vliegensvlug kan aankleden. “Wil je dat ik nog blijf?” vraag ik, omdat ik beloofd heb om niet weg te rennen, nadat ik volledig gekleed ben. “Nee” zegt Annet zakelijk “maar voordat je vertrekt, het volgende: mevrouw Klinkers heeft morgen een congres en haar chauffeur is afwezig. Wil jij ons rijden?” “Ons?” vraag ik verbaasd. “Ja, ik vergezel mevrouw altijd tijdens zakelijke activiteiten buiten de deur”. “Prima” antwoord ik, in de veronderstelling dat ik in een van de dikke wagens mag rijden, die op de parkeerplaats staan. “Mooi, hier zijn je instructies” zegt Annet die me een dun mapje overhandigt. Meld je morgen maar om 12 uur. Je hebt de ochtend vrij”. Met het mapje in mijn hand vertrek ik naar mijn studentenkamer, waar ik de instructies tijdens een magnetronmaaltijd doorneem. De instructies zijn redelijk vanzelfsprekend, want samengevat komt het erop neer dat ik de verkeersregels in acht dien te nemen en dat ik rekening dien te houden met het feit dat ik als vertegenwoordiger van het bedrijf me netjes dien te gedragen. Verder dien ik bij de auto te blijven en de deur voor mevrouw Klinkers te openen. Terwijl ik op mijn kamertje TV kijk dagdroom ik weg over het rijden in een van de limousines, als ik opgeschrikt wordt door de intercom. Omdat er verder niemand in het studentenhuis aanwezig is, spurt ik naar de intercom en vraag wie er is. “Annet, mag ik even boven komen?” vraagt Annet door de ...