Haar jonge minnaar, deel 5 - Sex Verhalen

Haar jonge minnaar, deel 5

... onbeholpen manier waarop hij haar gerust probeerde te stellen, maar ze bleef streng kijken, want het kind moest wel leren zuinig op zijn kleren te zijn. "Denk je er volgende keer om, jongen? Kleren kosten veel geld, hoor." "Dan moet je papa zeggen dat hij jou geld geeft." vond Sandra, waarop Linda een beetje triest glimlachte. "Dat zal ik doen, schat. Maar daarom moeten jullie nog wel een beetje voorzichtig met je kleren zijn, oké?" "Ja, mam." Toen de kinderen in bed lagen, haalde Vera de folders uit de oudpapierdoos, die ze daar al in gegooid had, en zocht naar de folder van De Bruin Kleding en Textiel, de winkel van Pauls ouders. Omdat die winkel op een vrij ongunstige lokatie stond, stuntten ze nog wel eens met de prijzen en Vera wilde zien of ze daar nu gebruik van kon maken. Ze had de folder al gauw gevonden en begon er in te bladeren. Eigenlijk had ze voor zichzelf ook nog een paar dingen nodig, zoals een zomerrokje en een paar beha's. Ze glimlachte toen ze bedacht, dat Kees zou zeggen dat ze die laatste helemaal niet nodig had, maar ze wilde ze in elk geval in huis hebben. Tot haar blijdschap stonden de folder inderdaad een paar aanbiedingen, die ze goed kon gebruiken, maar die blijdschap kreeg al meteen een domper: de aanbiedingen waren alleen geldig op koopavond. "Kút!" mopperde ze zachtjes, "En dan is alles natuurlijk al lang weg." Maar toen realiseerde ze zich dat het die dag koopavond was, dus áls ze er gebruik van wilde maken, dan moest ze dat meteen doen. Ze ...

... stopte de folder in haar handtas en liep gauw even achterom naar haar buurman. "Kees, Pim is met gescheurde kleren thuis gekomen en hij moet dus nieuwe hebben. En ik heb ook een paar dingen nodig. Nu heeft De Bruin een paa aanbiedingen, die ik niet kan laten liggen, maar die zijn alleen op koopavond geldig. Dus móet ik nu even de stad in. Zou jij alsjeblieft even een oogje in het zeil willen houden?" "Heb je daar wel geld voor, meisje?" vroeg hij, wetend dat zijn buurvrouw krap bij kas zat. "Nee, maar ik moet wel, Kees. Ik zie wel hoe ik dat oplost." "Oké." knikte hij, gaf haar zijn autosleutels en voegde eraan toe: "Pak mijn auto maar even, dan heb je wat meer tijd. Parkeerbonnen zijn voor jou." Ze keek hem even dankbaar aan, kuste hem toen vriendschappelijk op zijn wang en vroeg zacht: "Waarom ben jij altijd zo lief voor mij, Kees?" "Misschien wel omdat jij altijd zo lief bent." grinnikte hij, "En, geloof het of niet, Vera, maar ik vind het gewoon leuk om te helpen. Ga jij nou maar boodschappen doen, dan ga ik bij jou wel even naar het nieuws kijken." "Fijn, Kees. Hartstikke bedankt." Een kwartiertje later parkeerde ze de auto bij De Bruin, waar net een vak vrij kwam. Ze gooide een euro in de betaalautomaat en ging naar binnen; het was een half uur vóór sluitingstijd, dus veel tijd had ze niet meer. In de winkel zag ze in eerste instantie niemand, dus begon ze naar de aanbiedingen te zoeken, die ze wilde hebben. Ze kende de maten van haar kinderen uit het hoofd en daar was ze ...