Gin, mijn Geisha (deel 1) - Sex Verhalen

Gin, mijn Geisha (deel 1)

Op verzoek van mijn werkgever land ik in de hoofdstad van Japan, Tokio. Na deze lange reis kan ik wel een drankje en een goede nachtrust gebruiken, doch het kleine Japannertje dat zo vrolijk met mijn naambordje staat te wuiven in de aankomsthal, brengt me regelrecht door het drukke verkeer, naar de reden van mijn aanwezigheid: het kapotte mainframe in onze fabriek aan de rand van deze wereldstad. Het euvel blijkt niet makkelijk te verhelpen, doch na een halve dag heb ik een noodvoorziening getroffen, zodat het mainframe weer functioneert, zei het op halve kracht. De fabrieksdirecteur is door het dolle heen van blijdschap en belooft mij, in zijn beste Engels, dat het mij aan niets zal ontbreken, gedurende mijn verblijf in Tokio, wat ik op een week of twee incalculeer, wat ik dus ook mail naar mijn broodheer. Deze vind alles best, als het maar functioneert, dus na enig overleg, besluit ik gebruik te maken van de aangeboden voorzieningen van de directeur. “Roel, mijn chauffeur brengt je naar mijn vakantiehuisje, buiten de stad, zodat je voldoende rust krijgt en je kunt concentreren op je zware taak” zijn de letterlijke woorden van de man, al ben ik zo vrij geweest de woorden te vertalen, wat ik de rest van het verhaal overigens ook zal doen. “Ehm, okay dank u” zeg ik beleefd, waarna ik enkele kleine buigingen maak, wat in Japan gebruikelijk is om je dankbaarheid te tonen, geheel conform de instructies van mijn werkgever. “Uiteraard is personeel aanwezig, dus je hoeft niets zelf ...

... te doen” grijnst hij enigszins trots, waarna ik nog enkele malen mijn dankbaarheid toon en hem mededeel, dat hij te goed voor me is. Na een te lange handdruk, overhandigt hij me een kaartje met de boodschap dat ik dit nummer een half uur voordat ik opgehaald wens te worden, dien te bellen. Na een ritje van een minuut of twintig word ik, midden in de nacht overigens, afgezet bij een kleine villa, welke uit hout en witte steen is vervaardigd. Ik ben echter doodmoe, dus is heb weinig oog voor mijn omgeving, zelfs niet voor de bediende, welke mijn koffer uit de bescheiden Japanse limousine komt pakken. “Excuseer me voor het feit dat ik geen goed gezelschap ben deze nacht, maar ik ben doodop” zeg ik tegen de bediende, die me begripvol toeknikt en me door enkele houten gangetjes, richting een slaapkamer loodst, waar ik de komende nachten zal doorbrengen. Ik neem me niet eens de moeite om me te ontkleden, want ik val plat op het bed in een diepe slaap. Zonder enig besef van tijd, word ik wakker omdat er licht door de houten luikjes van de slaapkamer komt. Als ik langzaam rechtop ga zitten, realiseer ik me dat ik naakt ben, ondanks het feit dat ik zeker weet, dat ik aangekleed op het bed in slaap moet zijn gevallen: van mijn kleding is echter geen spoor te bekennen. Er wordt zachtjes op de deur geklopt, waarna een vrouwenstem zachtjes vraagt “meneer bent u wakker”. “Ja, dat ben ik” antwoord ik. “Mag ik binnen komen?” vraagt de stem. “Dat mag” antwoord ik. De deur gaat ietwat bedeesd ...