Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking) - Sex Verhalen

Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking)

... oprecht, maar geef je direct ook je grenzen aan”. Het duurt even voordat het muntje valt, maar nadat ik haar woorden enkele malen herhaald heb in mijn hoofd, begrijp ik dat mijn fascinatie voor haar gezond is en dat de interesse bovendien wederzijds is. “Een relatie die langzaam groeit komt tot volwassenheid en heeft slagingskans, dus direct met elkaar het bed induiken om seks te hebben zal een toekomstige relatie schaden, denk ik” zegt Roos analytisch en wijs “deel jij die mening?” Ik denk wellicht te lang na over haar woorden, maar besef dat mijn verlangens en mijn wensen lang niet allemaal gericht zijn op een stevige neukpartij, dus het langzaam tot bloei laten komen van iets, tussen haar en mij, zie ik wel zitten, dus ik antwoord “ja, daar kan ik me wel in vinden”. Ze staat op, loopt naar het tafeltje met de drank erop en pakt de fles Pernod, die ze mee terug neemt naar de tafel. Ze schenkt eerst haar eigen glas bij, waarna ze zich tot mij wendt en vraagt “jij ook nog, of ga je liever thuis slapen?” Zonder erbij na te denken steek ik de hand uit, met het glas erin, zodat ze het kan aanvullen. “Op ons” heft Roos haar glas, waarop ik haar beweging spiegel en dezelfde woorden uit spreek. Ze giet het sterke goedje ineens naar binnen, dus ook hierin volg ik haar voorbeeld, zodat ik direct warm word van binnen. Roos gebaart me haar kant op te komen, dus ik zet het glas op tafel en loop om de tafel heen, om vervolgens schaapachtig voor haar te gaan staan. “Zo kan ik je ...

... natuurlijk nooit zoenen” zegt Roos, die met haar billen nog wel op de zetel zit, maar haar benen wijd gespreid heeft. Ik kniel tussen haar benen, zodat we op gelijke hoogte zijn en breng mijn gezicht voorzichtig naar de hare. Een eerste voorzichtige zoen op haar volle, natte lippen doet mij al duizelen van geilheid en opwinding, dus als we na enkele voorzichtige kusjes elkaars tong wild in elkaars mond rond draaien, ben ik niet meer te houden en voel ik sterk de neiging om haar te bespringen, wat ik uiteraard niet doe. Ze beëindigt de zoen plotseling en laat zich hijgend terugvallen in de zetel, waarna ze me uitdagend aankijkt en rond haar lippen likt. “Je zoent heerlijk” zegt ze. “Jij ook” antwoord ik. “Pardon?” reageert ze op vragende toon, terwijl ze hardhandig mijn kin vast neemt “wat zei je?” “Excuus mevrouw Roos, u ook bedoelde ik” corrigeer ik mezelf. Er verschijnt een minzaam lachje rond haar mond, die verraad dat ze tevreden is over mijn houding. Ze kijkt me enkele minuten diep in mijn ogen, maar het lijkt me geen ongemakkelijk gevoel te geven. Het lijkt wel alsof we elkaars ziel proberen te doorgronden, maar Roos verbreekt de staarwedstrijd door te zeggen “ik lust er nog wel eentje”. “Een zoen of een drankje, mevrouw Roos” vraag ik. “Allebei en in de volgorde die je zojuist noemde” zegt ze, tot mijn tevredenheid. Ze blijft echter half onderuit gezakt in haar zetel zitten, dus ik beweeg mijn gezicht naar het hare, waarbij ik mijn lichaam ondersteun op de armleuningen van de ...