Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking) - Sex Verhalen

Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking)

... ik best wel opwindend. Roos lijkt gedachten te kunnen lezen, want ze zegt “het idee is wellicht opwindend, maar de week erna kun je je nog elke stoot herinneren. En niet omdat het lekker was, maar omdat je moeilijk kunt zitten” verduidelijkt Roos ten overvloede. Ervan uitgaande dat ze het beste met me voor heeft gehad, door me uit de klauwen van Mia te redden antwoord ik “dankjewel Roos”. “Mevrouw Roos voor jou” verbetert ze mijn dankwoord. Ik doe er verder het zwijgen toe en stuur de auto de kant op die Roos me instrueert, zodat we een kwartier later eindigen op de oprit van een middelgroot vrijstaand huis in een dorp dat tegen mijn eigen woonplaats aan ligt. Schaapachtig laat ik de motor draaien, omdat ik het gevoel heb dat de handeling van Roos slechts bedoeld was om me van Mia te redden, maar als Roos zegt “naar binnen jij” dansen mijn hersenen de polonaise in mijn hoofd. Binnengekomen loopt Roos direct door naar een ruimte die de woonkamer blijkt te zijn: het is een mengeling tussen een klassieke en een moderne inrichting, die wonderwel gelukt is. Roos is veel belezen, gezien de honderden boeken, die samen een grote kast vullen, wat mij het gevoel geeft dat ik echt een broekie ben in haar nabijheid, mede gezien haar professie uiteraard. Zonder te vragen wat ik drink, schenkt Roos twee glazen vol, waarvan ze mij er een overhandigt en me een plekje op een grote Chesterfield bank wijst, waar ik plaats mag nemen. Zelf neemt ze plaats in een relaxfauteuil, die recht ...

... tegenover de bank staat, aan de andere kant van de smalle salontafel. “Jouw verhaal is blijven hangen bij me” zegt Roos na een paar nipjes van haar glas. Ik nip ook van mijn glas en proef een enorme sterke alcoholsmaak, die ik nooit eerder geproefd heb, maar het smaakt een beetje naar anijs. “Pernod” zegt Roos, terwijl ze tegen het glas tikt. “Nooit gehad, sterk, maar best lekker” zeg ik, waarna ik een iets te grote slok neem, waardoor mijn slokdarm in brand lijkt te staan. Ik laat het niet blijken, maar mijn hoofd kleurt er rood van, wat zij van haar positie niet lijkt op te merken. “Je verhaal is blijven hangen bij me, omdat ik wellicht de perfecte match voor je ben” zegt Roos op een minzaam lachende toon, die verraad dat ze misschien ook niet helemaal op haar gemak is op dit moment. “Ik ben niet op zoek naar een one-night stand” zeg ik eerlijk. “Dat weet ik” zegt Roos zelfverzekerd, omdat ze wellicht zelfs te veel van me weet. “De enige vraag die rest is of jouw fascinatie voor mij geen ongezonde vorm heeft aangenomen?” vervolgt Roos op een zelfverzekerde toon. “Dat zou u moeten kunnen beoordelen” antwoord ik gevat. Roos lacht en zegt “dat klopt, maar ik ben een psychologe en geen helderziende. Ik zou het dus moeten onderzoeken”. “Ik heb er geen trek in om als proefkonijn te fungeren” zeg ik op verdedigende toon. “Dat is direct het antwoord op mijn vraag” verklaart Roos, waarop ik haar vragend aan kijk en zij vervolgt “door te stellen dat je hier bent uit vrije wil is je interesse ...