Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking) - Sex Verhalen

Roos, de psychologe (deel 1: kennismaking)

... zien er uit om door een ringetje te halen. Zo nonchalant mogelijk loop ik een rondje door de zaal, waarbij ik mijn ogen goed de kost geef, terwijl ik probeer te veinzen dat ik op zoek ben naar iemand, zodat mijn getuur er niet vreemd uit ziet. De dames bekijken me echter ongegeneerd en een aantal groeten me zelfs, ondanks dat ik ze nooit eerder gezien heb. Zodra ik bij de bar aan kom bestel ik een colaatje (ik ben immers met de auto), die ik aan neem van de jongedame achter de bar (hier is over nagedacht, want ondanks dat ze beeldschoon is, is niemand in haar geïnteresseerd natuurlijk), waarna ik met mijn rug tegen de bar, de zaal in kijk. “Tom?” zegt een stem vragend, vanaf mijn linkerkant. Nu heet ik ook zo, dus ik kijk zoekend naar links, maar herken niemand, dus ik richt mijn blik weer naar voren, maar plots verschijnt er een dame voor mijn neus, die verdomd veel lijkt op de psychologe die me de folder overhandigd heeft. “Rooswitha?” zeg ik vragend, nadat ik haar goed bekeken heb omdat ik serieus twijfelde, vanwege haar uiterlijk: ze draagt namelijk een getailleerd wit hemd met ruches en een strakke jeans, met daaronder hoge zwarte pumps. Bovendien draagt ze geen bril en is ze lichtjes opgemaakt, waarbij ze haar grote bol krullen los over haar schouder heeft gedrapeerd, zodat ze eruit ziet als mijn ideale natte droom. “Ja, maar zeg maar mevrouw Roos” antwoord ze, terwijl ze mij een hand toesteekt, die ik aan neem en schud. “Wat doet u hier?” vraag ik verbaasd. “Ik ben ...

... 47, alleenstaand en hoor de hele dag andermans problemen aan. Wat denk jij dat ik hier doe?” vraagt ze lachend. Boodschap ontvangen, denk ik bij mezelf, dus ik reageer niet op haar vraag, omdat ik aan neem dat deze retorisch bedoeld is, dus ik vraag “mag ik u iets te drinken aanbieden?” “Wit wijntje” zegt ze kortaf, waarop ik me omdraai en de gewenste drank bestel, bij de bloedmooie bardame. Als ik Roos de wijn overhandig, kijkt ze me recht in mijn ogen en zegt, terwijl haar ogen zich kort tot de bardame richten “slimme zet heh, maar voor haar is het denk ik minder leuk om geconfronteerd te worden met alleen maar mannen die geïnteresseerd zijn in haar moeder”. “Is het uw dochter dan?” vraag ik verwonderd. “Nee, bij wijze van spreken” zegt Roos. “Ja, inderdaad” bevestig ik haar uitspraak, aangezien ik deze gedachte ook al had bij de jongedame. “Je hebt besloten op onderzoek uit te gaan?” vraagt Roos. “Ja, op uw aanraden” bevestig ik haar vraag “u heeft me zelf de folder overhandigd”. “Alles heeft een reden, lieve jongen” zegt ze, waaruit ik opmaak dat ze interesse in me heeft, dus ik kleur direct rood. Ze merkt het uiteraard op en streelt brutaal over mijn wang, waarbij ze zegt “had je dat niet verwacht dan?” “Eh, nee. U mag toch geen persoonlijke relatie met patiënten onderhouden” zeg ik verbaasd. “Je bent geen patiënt en bovendien worden de gegevens van mensen die een intake gedaan hebben, direct vernietigd, indien ze geen patiënt worden, omwille van de privacywetgeving” zegt ...