Winkel
Datum: 17-7-2020,
Categorieën:
Hetero
Auteur: Roy, Bron: Opwindend
... zie ik. Godslastering, dat krijg je hier in de Lage Landen. Ze ziet mijn afkeurende blik. “Aha, meneer is chauvinist” constateert ze. Snel maar even een paar flinke slokken nemen dan. De wijn is van de Carménère-druif gemaakt, uitgestorven in Frankrijk maar goed gedijend op grote hoogte in Chili. Helemaal niet slecht, zoveel geef ik toe. “Ik zal een compromis sluiten” zegt ze, terwijl ze naar de koelvitrine loopt “ik heb hier een dozijn Franse kazen die u vast wel wat vindt”. Ik kijk haar na. Bepaald geen onprettige verschijning, begin ik me nu te realiseren. Ze is niet lang, deze brunette, en ze is gezegend met billen die op zich genoeg bewijs zijn dat God bestaat. Het is moeilijk haar leeftijd te schatten – dat gaat me toch altijd al moeilijk af – maar ik zou zeggen begin 40, net een paar jaar ouder dan ik. Ze heeft prachtig dik, halflang haar en met haar exotische voorkomen en slanke lijn lijkt ze eerder een Française dan zo’n schonkige vrouw hier uit de polder.De kazen komen op tafel. Er wordt gepraat. Ze vertelt dat ze de zaak nog niet zo lang heeft, na met haar kantoorbaan te zijn gestopt. Ze heeft een dochter uit een gestrand huwelijk en een nieuwe partner, die veel op reis is. Lijkt wel op mijn verhaal, hoewel ik twee dochters heb van een ernstig verzuurde ex en ik mijn vriendin in Lyon hoogstens eens in de twee weken zie. Niet genoeg tijd voor, misschien ook wel geen zin in. We babbelen door over wijn, olijfolie, Michelinsterren en het verschil tussen ...
... Nederlandse, Franse en Spaanse restaurants. Opmerkelijk hoe snel wijn dan opraakt. Er komt een nieuwe fles op tafel. Een Italiaan deze keer, maar – zo wordt me met ene ironische ondertoon verzekerd – van een van oorsprong Franse wijnmaker. Maakt me ondertussen niet zoveel meer uit. Deze gaat er opnieuw dankbaar in.Ik word er een tikje licht in mijn hoofd van. Of lichtzinnig, liever gezegd. Ik bekijk haar beter. Een perfect, symmetrisch gezicht. Geheimzinnige, omberkleurige ogen. Een spleetje tussen haar tanden. Een meisjesachtige, ondeugende lach. Absurd sexy.Goed, even time-out. Dacht ik nou echt ‘sexy’? Ik ben een half doorweekte zakenman met een keurige baan, veel te laat in de avond op zoek naar zijn hotel. En nu dreigen mijn gedachten met me aan de loop te gaan. Drink vooral nog een fles leeg, zou ik zeggen. Ze is ondertussen wel steeds vertrouwelijker geworden en legt regelmatig haar kleine hand op de mijne, gewoon om haar punt te maken. Maar op mij is het effect heel anders. Elke aanraking voelt als een kleine elektrische schok. En bij elke schok begint mijn onderlichaam zich meer te roeren. Of om het maar even duidelijker te zeggen: ik begin gewoon een harde te krijgen.Allemensen. Het is maar goed dat ik met mijn benen onder de tafel zit. “Je lijkt een beetje op Alain Delon” zegt ze. Dat heb ik vaker gehoord, maar dan ben ik wel het kleinere, veel lelijkere broertje. “Mocht hij willen”, mompel ik. Mijn standaard antwoord, valt altijd goed. Ik kijk op. Het lijkt wel of ze nog ...