Peter komt helpen verven - Sex Verhalen

Peter komt helpen verven

... zijn bilnaad. Ik doopte mijn hand in het verfbakje en vulde de nog blanke vlakken op zijn dijen billen en ballen in. Zonder woorden of aanwijzingen draaide Peter af en toe op de trapleer om mij er beter bij te laten. Op de achtergrond nog steeds de geluiden van spelende kinderen op straat. Met dat ik details rond Peter zijn eikel aan het aanbrengen was stopte hij mijn hand. Ik wil nog niet klaarkomen zei hij. Het jouw beurt nu. Hij kwam de trapleer af en leidde mij erop. Eerst de achterkant, zei hij. Met mijn voeten zover uit elkaar als de treden breed waren ging ik met mijn billen naar hem toe voor hem staan. Ik voelde dat er haastig met de kwast een broeksband werd ‘getekend’ en ook de wielrenbroekpijpjes net boven de knie. Maar toen ging ook Peter over tot vingerverven. Hij kletste zijn beide handen op mijn billen en ik voelde de latex naar beneden druipen. Met volle verfhand wreef hij door mijn bilnaad en tussen mijn benen door. Op mijn ellebogen leunde ik op de bovenkant van de trapleer. Zijn handen op mijn heupen, die me lieten omdraaien. Ik keek omlaag en hij omhoog. ‘Kijk hoe ik je een wielrenbroek schilder, Michel’ zei hij. En ik zag en voelde zijn zwarte handen aan mijn ballen, mijn pik en glijdend door mijn bilspleet. En toen was het mijn beurt om te zeggen dat ik nog niet wilde klaarkomen. Peter liet mijn ballen gelijk los en hielp me de trapleer af. Zo stonden we tegenover elkaar. Een wit latex T-shirt en een zwarte wielrenbroek. Althans! Het leek er een beetje ...

... op. Her en der dreef het wit van het T-shirt de broek in en het zwart van de broek langs onze benen. Onze beiden pikken drupten een beetje van de latex en van het voorvocht. Ik hou helemaal niet van fietsen zei ik. En Peter lachte. Ach, met mooi weer en puur natuur is het wel lekker. Maar als we zo naar buiten gaan shockeren we je buurjongens. Ik wil wel een foto van ons samen zo, zei ik. Die wil ik ook, zei Peter. Met de natte lap veegde ik zo goed kwaad als mogelijk mijn handen en voeten schoon. De trap af naar beneden. Ships, de rolluiken open! Snel het kastje in. Fototoestel eruit en terug de hal in en terug naar boven. Hoe werkt die zelfontspanner ook alweer? :s Gedoe en gepruts. Fototoestel op de trapleer. Door mijn onhandigheid en ook wel door de verf die ik niet op het toestel wilde kwamen er wel wat foto’s. Maar allemaal niet helemaal allebei vol in beeld of scherp. Jij had toch een grote spiegel beneden in de hal zei Peter. En inderdaad. Naar beneden dus en Peter nam het fototoestel over. Naast elkaar en met een arm over mijn nek nam Peter de foto van ons als latex-wielrenners in druipend T-shirt en druipende wielrenbroek. We keken even of we er zo goed op stonden en nadat we gezien hadden dat het zo wel goed was, legde Peter het fototoestel op het tafeltje, draaide zich naar me toe, en kuste me op mijn mond en ik voelde zijn tong die in me wilde. Nog steeds probeerden we onze wielrenkleren schoon te houden. Ik wil weer naar boven Peter, zei ik. In de hal was voor ...