Voyeur - 2 - Sex Verhalen

Voyeur - 2

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Voyeur - 1Een korte terugblik: Els las me in het eerste deel van deze 'voyeur-reeks' voor uit een oud erotisch boek, genaamd "Lust". Ze had mij even daarvoor als zeventienjarige, min of meer, betrapt op het gluren naar haar kruis. Nou ja, betrapt.. Ze vond het maar wat fijn dat ik me verlekkerde aan haar vrouwelijkheid. Ze had die dag een superstrakke corduroy-broek aan die haar vrouwelijke vormen, haar dikke dijen, sappige venusheuvel, dikke schaamlippen én volle billen heerlijk accentueerde. Ze liet me haar dikke kruis stiekem bewonderen toen ze me, bewust met haar benen gespreid, haar vruchtbare dikke kut (die de rits van haar witte corduroy-broek bijna open deed laten gaan) liet bewonderen. Toen Els bovendien zag dat ik met bovengemiddelde interesse keek naar het boek 'Lust' in haar boekenkast, was het hek van de dam. Ze las even later in haar roze katoenen ondergoed heerlijke pornografische passages voor en maakte me als zeventienjarige jongen compleet gek door mij te laten genieten van het kijken naar haar katoenen onderbroekje dat bijna niets aan de verbeelding overliet! Toen ging de deurbel...Ik liep vervolgens zo beheerst mogelijk naar de deur toe en opende deze vertwijfeld - Els was ondertussen in blinde paniek naar boven gerend. "Hoi Joeri! wat leuk dat je hier bent!, zei Karel. de man van Els, vrolijk. Is Els in de buurt?" Ik was werkelijk opgelucht dat hij zo opgewekt klonk. Voordat ik antwoord kon geven, hoorde ik ...

... Els van de oude trap naar beneden stommelen. Ze had haar heerlijk strakke witte corduroy broek in de haast weer aangedaan én haar trui. Ik keek om en keek haar even heel intens aan. Ze zag er gejaagd en schuldig uit. "Ha Karel!", zei ze zo opgewekt mogelijk. Ze stond nu naast me en ik hoorde dat haar ademhaling zwaar was - dat ze zich met spoed had aangekleed.Karel was nog immer vrolijk, maar hij klonk toch wat gehaast - hij vermoedde kennelijk niets van wat er zich zojuist tussen zijn vrouw en mij had afgespeeld. "Ik moet naar de garage. Ik denk dat het spruitstuk van de auto kapot is schat!", zei Karel ietwat teleurgesteld. Ik had geen flauw idee waar Karel het over had, noch Els. Maar ze zei wel érg snel dat die auto dan maar naar de garage moest (alsof ze Karel rap weer weg wilde hebben). "Hoe laat ben je terug lieverd?", vroeg Els zo nonchalant mogelijk. ..."Want dan kan ik wat later beginnen met koken." "Laat maar schat, ik kook later zelf wel.", maande hij zijn echtgenote. Karel groette nog even, liep snel door de regen naar zijn auto, en startte deze. De auto maakte een wel érg raar geluid toen hij optrok en wegreed.Voor even stonden Els en ik nog voor de, nog openstaande, deur. We keken elkaar wat verwilderd, maar ook nog vol spanning aan. "Nou, dat ging bijna mis Joeri!", zei Els met haar bekende zwoele klank in haar stem. Ze deed de deur vakkundig dicht - zette het zelfs op slot. Haar stemming was weer helemaal omgeslagen. Ze was duidelijk opgelucht. Ik slaakte ook ...