De parel van São Tomé 7 - Sex Verhalen

De parel van São Tomé 7

... met cacaoboter zet ze erbij. Drie kwartier later zijn ze klaar met eten, Benita heeft afgeruimd en ze zitten weer met zijn drieën buiten. “Zo, ik heb vandaag niks te doen, alleen straks de lunch en vanavond het eten.” “Gebeurt dat wel vaker?” “In het seizoen niet veel maar jullie zijn de enige gasten dus dan heb ik niet veel werk. Ergens volgende week even die hutten van die twee stellen schoonzuigen en controleren en dan ben ik weer klaar. Maar Isabel, mag ik vandaag een beetje met jullie optrekken, samen op het strand liggen of bij de hut. Dan heb ik ook een beetje aanspraak.” “Natuurlijk mag dat lieve schat, je zit ons niet in de weg.” “Fijn, dat vind ik lief.” “Maar doen jullie dat wel vaker” begint Fred “het park open voor twee gasten, want dat is toch onrendabel.” “Dit komt wel voor maar papa redeneert anders. Ik ben hier toch en of ik nou twee weken met mijn kutje zit te spelen of ik bedien een paar gasten. Dan levert het nog wat op. Jullie hebben toch ook voor de accommodatie betaald.” “Ja, zo kun je het ook zien.” Ze staan op en lopen naar hun hut. Isabel pakt een grote deken uit de auto, drie badlakens en ze lopen het strandje op. Benita helpt haar de deken te spreiden en ze leggen de badlakens erop. Ze gaan erop liggen. Isabel in het midden, Fred en Benita ieder aan een kant. Ze praten met elkaar en soms zijn ze even stil, kennelijk ieder met zijn eigen gedachten bezig. Benita draait zich om op haar rug en ziet dat Isabel ook zo ligt. Ze laat haar hand zakken en ...

... pakt de hand van Isabel. Die kijkt en glimlacht. “Jij bent een lieve vrouw volgens mij” zegt Benita zachtjes, “ik mocht willen dat jij mijn moeder was” en Isabel ziet een traantje over haar wang lopen. “Mis je jouw moeder.” “Ja, soms wel. Ik hou me vaak groot maar zij was ook lief, jij lijkt wel wat op haar. Ook zo met die lange haren” en terwijl ze dat zegt pakt ze een pluk lange haren en laat ze door haar vingers glijden. Dan rolt ze op haar zij en drukt Isabel een kus op haar wang. Isabel reageert direct en pakt haar vast. “Kom eens bij me liggen, lekker tegen mij aan.” Benita kruipt naar Isabel en nestelt zich tegen haar zij. Een arm legt ze over haar buik en Isabel legt een arm onder haar hoofd door. Een paar minuten blijven ze zo liggen, zeggen niks en denken alleen maar. “Het was toen een droevig jaar” begint Benita ineens, “eerst overleed mijn opa, de papa van mama en acht maanden later mijn moeder.” “Was je opa een lieve man?” Benita komt omhoog en leunt op een elleboog. Ze kijkt naar Isabel. “Mijn opa was mijn allerbeste vriend, hij is het die mij heel goed vissen heeft geleerd zowel met de fuiken als met een hengel, hij leerde mij te letten op allerlei dingen zoals stroming, de windrichting, op de meeuwen, waar ze vlogen. Ik gooi wel eens stukjes vis een eindje de zee in en let dan op waar andere vissen dat pakken. Waar die fuiken nu staan pakken ze altijd, dat komt door de stroming die daar om dat stukje landtong heen moet. Maar ook die vissen uit hun lijden helpen ...