De parel van São Tomé 7 - Sex Verhalen

De parel van São Tomé 7

... te maken. Vandaag en morgen mag ze bij hun zijn en ook met Fred neuken. Dan een dag niet, vervolgens weer twee dagen wel en weer een dag niet. Als haar vader terug is wordt er niet meer geneukt. Benita vindt dat best. Ze had dit toch al nooit verwacht dus iedere keer dat ze met Fred mag vrijen is voor haar meegenomen. “Maar slapen mag ik ook bij jullie?” “Nee schat, de nachten zijn voor onszelf. Wij zijn op vakantie, weet je nog?” “Ja, dat is waar. Ik moet niet het onderste uit de kan willen.” “Precies” besluit Isabel. Tegen het einde van de ochtend loopt Benita naar haar domein en in de keuken maakt ze een lunch klaar. Ze doet alles weer in de twee containers en drukt de deksels erop. Terwijl ze bezig is gaat de telefoon. Ze neemt op en hoort haar vader. Die vertelt haar dat ze een email van hem heeft en of ze die wil lezen. Ze legt de hoorn op de haak. Ze gaat naar binnen en controleert haar email, inderdaad een bericht van papa. Ze leest het en ze snapt hem niet zo goed. Ze print het uit. Met de containers en het mail bericht loopt ze terug. Bij Isabel en Fred aangekomen zakt ze weer op de handdoeken. “Fred een mail bericht van mijn vader en daarin vraagt hij iets. Snap jij dat.” Isabel en Fred lezen het bericht samen. Een paar van de woorden vertaalt Isabel voor hem. “Ik snap hem. Hij wil dat je hem vijf maten doorgeeft en twee maten zijn gewoon tussen twee huisjes en de andere drie zijn bepaalde diagonalen.” “Wat moet hij daar mee?” vraagt Benita. “Dat schrijft hij ...

... ook” antwoordt Isabel, “afhankelijk van wat jij doorgeeft kunnen er vier of vijf huisjes in dat stuk worden geplaatst.” “Oh, zo bedoelt hij dat. Wil jij mij helpen met meten?” “Jawel, maar wat heb je daarvoor?” “In de schuur bij het huis heeft mijn vader een lang touw met knopen liggen. Die knopen zitten allemaal op dezelfde afstand. Ik heb hem daarmee wel eens bezig gezien en volgens mij was dat ook opmeten wat hij deed.” “Die zitten zover uit elkaar?” en Fred wijst een meter aan. “Ja, volgens mij wel.” “Dan is het makkelijk, hij heeft een meetlint gemaakt of gekocht en die kunnen we gebruiken.” “We kijken vanmiddag wel. Hij wil graag vandaag antwoord hebben.” Ze opent de containers en haalt de lunchgerechten eruit. Isabel verbaast zich weer over de kookkunsten van dit meisje. Ze heeft twee zelfgebakken stokbroden van onder andere gemalen maïs. Daarop smeert ze een dikke boter die gemaakt is van gekookte gemalen vis en een aantal kruiden. Deze vispaté smaakt heerlijk. Een thermoskannetje met koffie. Een paar stokbroodmootjes met cacao boter, het is allemaal heel gevarieerd en met zijn drieën is het smullen. “Knap dat jij met zo’n beperkte keuze aan ingrediënten zulke lekkere dingen kunt maken.” Benita geniet van het complimentje maar voegt ze eraan toe, “ik kan dit alleen maar doen omdat we met een paar zijn. Bijvoorbeeld die vispaté is voor een groep van tien man bijna niet te maken. Je hebt er heel veel vis voor nodig en het is veel werk, eerst de graten eruit, dan mengen en ...