-
Ardennen met Fleur 1
Datum: 3-3-2018, Categorieën: Tieners Auteur: Spelbreker, Bron: Gertibaldi
... we samen in de auto richting de Baraque Michel van waaruit we onze wandeling naar de plek die ik in gedachten had zouden gaan beginnen. Ik had Fleur op het hart gedrukt dat ze niet veel kon meenemen en dat ze alleen het hoognodige mocht inpakken Een klein rugzakje toonde aan dat ze had begrepen wat ik bedoelde.Ik zelf had een grotere rugzak meegenomen met een extra slaapzak voor Fleur en enkele flessen water wat te eten en voor 's avonds bij het kampvuur een flesje wijn om het gezellig te maken. Daarnaast natuurlijk mijn camera, dit keer niet vergezeld van de draagbare studioflitser die ik normaal ook altijd meesleep. We parkeerden de auto en nadat we allebei onze wandelschoenen hadden aagetrokken en de rugzakken hadden opgepakt gingen we op pad. Onder het lopen gingen de gesprekken verder die we in de auto al waren gestart en die vooral gingen over dat ze het reuze spannend vond dat we nu eindelijk de daad bij het woord gingen voegen Na een dik uur over de paden heen te hebben gewandeld gaf de kaart aan dat we de brede beek nog een kilometer of 2 moesten volgen en dan zouden we aankomen op het puntje dat ik op de kaart had aangegeven als zijnde de plek waar we zouden verblijven. Opgewonden sloegen we rechtsaf de "wildernis"in. Het gebied was ruig en was bezaaid met grote rotsblokken. Waar we liepen hadden we een mooi uitzicht over een veenvlakte die, pakweg 1 kilometer verder grensde aan een naaldbos. Volgens google earth lag achter dat bos een mooi stukje waar de beek heel ...
... breed was maar beschut werd door loofbomen. Dat was de plek waar we naartoe moesten. De sfeer was top en we vermaakten ons prima, we maakten grapjes en af en toe was er ook speels lichamelijk contact Het naaldbos was donker en soms moesten we het water in omdat de oevers te stijl waren om om te lopen. In de verte zagen we het licht van de plek opdoemen en we gingen als kleine kinderen steeds sneller lopen. Een 10tal minuten later stonden we ademloos te genieten van een wondermooie plek. De beek had door het meanderen een groot stuk van de open plek opgeëist en vormde een soort meertje alvorens verder te stromen. We keken onze ogen uit en al snel had ik al geschoten waar ons bivak zou moeten komen. Enthousiast zei Fleur dat ik wel een hele mooie plek had uitgekozen en ze dartelde door het hoge gras, gooide haar rugzak af en liet zich achterover vallen om met haar ogen dicht te gaan liggen genieten. Ook ik liet mijn rugzak vallen en ging naast haar liggen. Enkele minuten verstreken zonder dat er ook maar iets gezegd werd. De geluiden van de vogels, het kabbelende water en de stilte er omheen waren betoverd. "NU kan ik me voorstellen dat je dit graag doet "verbrak Fleur de stilte en opende haar ogen. "Heerlijk die rust, net alsof we helemaal alleen op de wereld zijn met alleen de diertjes om ons heen ." Ze draaide zich op haar zij naar me toe en glimlachte lief naar me. "dankjewel dat je me mee wilde nemen. Ik vind het heerlijk hier." even streek ik met mijn hand over haar wang ...