Awakenings 4 - Sex Verhalen

Awakenings 4

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Awakenings 3Hoofdstuk 10 (woensdagavond, na het tennissen, Sven)Ik voelde me verdrietig tot en met. Ik wist me geen raad. Ik was ook boos, en voelde me vreselijk opgelaten. Shit shit, godverdomme kut.Zo, dat is er uit!Natuurlijk voel ik me op een rotte manier afgewezen door Daan, hij heeft me echt pijn ge-daan. Van de andere kant kan ik mezelf wel vervloeken dat ik alles zo ver heb laten komen. Oké, Daniel hád een erectie en was duidelijk opgewonden, ík had een stijve en was opge-wonden, maar achteraf beschouwd had ik het er gewoon bij moeten laten, als ik verstandig geweest was. Ik heb me helaas enigszins laten meeslepen door de hele situatie en een poging ondernomen mijn vriend te verleiden, dat was een ontzettende fout realiseer ik me nu. Dani-el was in de war, ik voel me afgewezen en reageer daarbij ook nog eens gekwetst en boos, maar het was eruit voor ik er erg in had.Ja, ik kan mezelf wel vervloeken.Ik fiets naar huis, terwijl de tranen als vanzelf komen. Ben ik Daantje nu voorgoed kwijt?Eenmaal thuis kwakte ik m’n sporttas in de bijkeuken en hoopte dat ik niemand zou zien voorlopig, ik wilde alleen zijn met m’n gedachten. Natuurlijk kwam pa net binnen (die grap-pig genoeg ook Daniel heet) en me vriendelijk goedendag zei. Ik bromde wat terug en snelde naar boven, naar m’n kamer. Ik plofte neer op m’n bed en toen kwam mijn verdriet er pas goed uit. Mijn emotionele pijn leek wel vanuit m’n tenen te komen, het was heel ...

... heftig. Je-zus! Ik verviel in een krampachtig snikken en wist me geen raad. Wat was er toch met me aan de hand??Dat wist ik natuurlijk wel, dat wist ik drommels goed, en die wetenschap maakte het in mijn ogen alleen maar erger. Het was heel simpel, kinderlijk eenvoudig. My dear Watson, it’s so obvious, can’t you see?Ik was tot over m’n oren verliefd op m’n beste vriend, en dat al sinds ruim een half jaar.In de winter van ‘72/’73 was het besef dan gekomen. In februari van dit jaar werd ik 17 en op mijn feestje werd ik hartelijk omhelsd door Daniel, die me feliciteerde met m’n verjaardag en me het allerbeste wenste voor het jaar dat komen zou. En in een “split second” ging er dus die beroemde knop om bij mij en vielen alle puzzelstukje in elkaar, om dat mooie cliché maar eens te gebruiken.‘Ik hou van je, Daniel’, dacht ik, terwijl ik een warme knuffel kreeg, ‘ik hou zielsveel van je, ik wil de jouwe zijn en dat voor altijd.’Die zelfde avond heb ik me in slaap gehuild, zo vol van onvervuld verlangen.‘Och liefste Daniel van me, je bent zo dichtbij en tegelijkertijd zo ontzettend ver weg, kon ik je maar, durfde ik je maar te vertellen hoe ik écht voor je voel, had ik maar de moed om je toe te vertrouwen hoe groot mijn liefde voor je is…..’Helaas, ik kon en durfde niet, bang om onze mooie vriendschap op het spel te zetten.Gelukkig kon ik in de weken die daarop volgden de zaken weer enigszins op een rijtje krij-gen en vond ik weer enigszins mijn innerlijke rust. I count my blessings, en ...