Quint's Liefde - 7 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 7

... nee. Eigenlijk niet… Ik weet niet wat het is, maar ik ben niet verliefd, denk ik…’ Kim begon te lachen. ‘Het is niet erg Quintje’ en ze begon me te knuffelen. Iets dat wel welkom was nu. Ondertussen ging de bel weer, tijd voor het laatste blokuur van de dag. ‘Maar Quint…’ ‘Ja Kim?’ ‘Jorne gaat wel verhuizen, zijn vader wordt vanwege zijn werk, overgeplaatst naar Amerika. Ik sprak Jorne nog vanmorgen omdat hij tegenover me woont.’ Ik keek teleurgesteld, ook al was ik niet verliefd op Jorne, toch had hij een andere betekenis voor me. Iets speciaals, maar ik kon het niet omschrijven. Ik keek naar m’n mobiel en nog steeds niks. Ondertussen kwamen er drie bruggers het lokaal binnen. ‘Hey wegwezen hier!’ riep ik naar ze toe. ‘Maar wij hebben hier les…’ zei één van hen. ‘Ja nu niet’ snauwde ik en ze liepen er weer uit. Ik begon Kim weer te knuffelen. ‘Zullen wij naar onze eigen les gaan Quint? Anders heb je je eerste gele briefje al te pakken (te laat briefje).Aangekomen in het lokaal zat ik weer op m’n plek en in gesprek met Jelmer en Stenn die erbij stond. Het ging over voetbal, over hoe dramatisch Ajax wel niet had gespeeld afgelopen weekend. Thomas kwam aangelopen en onderbrak ons: ‘Jo Quint, sorry van daarnet man, ik had dat niet moeten zeggen.’ ‘Geen probleem maat, het is geen probleem dus maak je niet druk.’ En zo was het weer goed tussen ons. Thomas en ik hebben wel eens vaker een woordwisseling omdat we beiden direct zijn en een ongezouten mening hebben. Maar dat is dan ...

... ook weer zo goed. Iedereen moest weer op z’n plek zitten. ‘We praten later wel verder’ zei Stenn, en ik knikte. We keken elkaar aan, hij draaide zich om en liep naar zijn plaats. Maar holy damn, iets wat me vandaag nog niet opgevallen was aan hem, is die ass in zijn lichtblauwe skinny jeans. Ik bleef ernaar staren. Toen Stenn eenmaal op zijn plek was draaide hij z’n gezicht naar me toe, we keken elkaar aan en spontaan gaf hij me een knipoog en begon te lachen. Ik liep rood aan en keek meteen naar het bord…Naarmate de tijd voorbij ging tijdens het blokuur, ebde de misselijkheid over Jorne weg. De enigszins verdrietige gevoelens waren langzaamaan omgezet in onbegrip. Onbegrip waarom Jorne me niks heeft verteld, want zoiets komt niet spontaan uit de lucht vallen. Maar misschien kan ik het ook wel stiekem een beetje boosheid noemen. Uiteindelijk was de les voorbij, tijd om naar huis te gaan! Ik hoefde geen boeken te pakken dus de lockers kon ik zo voorbij lopen. Samen met Jelmer, Stenn en Thomas liepen we naar onze fietsen toe. ‘Boys, ik moet alvast gaan, ik heb een vroege training, morgen fietsen we wel samen!’ vertelde Stenn. We gaven elkaar nog een hand en een druk tegen de schouders en Stenn fietste alvast weg. Ik hield Stenn wel wat langer vast. God, wat ruikt hij toch lekker, die parfum…Op de fiets met Jelmer en Thomas hadden we het over games, maar in m’n hoofd kon ik alleen maar denken aan Jorne en z’n verhuizing. Uiteindelijk waren bij het punt gekomen dat we alle drie uit ...