Mark En Mariël... - 16 - Sex Verhalen

Mark En Mariël... - 16

... lunchtijd, die tijd bleef maar voorbij vliegen zag ik, besefte ik me. En of ik op dit moment al niet genoeg aan mijn hoofd had belde Mariël met het bericht dat zij meerdere opdrachten vrijwel klaar had. De broekjes met dildo's waren bijna klaar, maar haar eigen kuisheidsgordel ook, en wel volledig. Er was echter een probleem, zij én Mariska waren ongesteld aan het worden, ze vroeg dan ook hoe daar mee om te moeten gaan. Weer een snel besluit zonder er over na te kunnen denken.“Als jullie ongesteld zijn? Geen gordel, WEL een onderbroek en het liefst een oude wijfen model. En jullie mogen me dan NIET aanspreken. Voor de rest van het jaar verwacht ik een soort kalender!.” Het bleef stil aan de andere kant.“Heb je me begrepen?” En heel zacht klonk het bevestigende antwoord. Ze klonk er verdrietig om, of dat hormonen waren wist ik als man natuurlijk niet (het kon ook teleurstelling zijn). Maar zo werd het gesprek beëindigd.Mark kwam weer de kamer in. Hij was wel vrolijk te noemen.“Joris heeft nog wat vragen Lex, maar de rest is het er HELEMAAL mee eens”. Hij was echt blij. Hij wist, dat wist ik, dat hij nog steeds soms de bevelen van Bart zou moeten opvolgen als ik er niet bij was. Maar hij had ook donders goed in de gaten dat Bart (als hij ook toe zou stemmen) een soort eunuch zou zijn. Niet gecastreerd, maar met zijn lul en ballen in een kooi kon hij ook niet veel uitrichten. Het kon hem venijnig maken (bedacht ik me) maar het zou hem dwingen om mijn beslissingen te volgen. De ...

... kans dat hij zijn vriendschappen (en geile afhankelijkheid) zou laten gaan zag ik als minimaal. Ik was zo ongelooflijk berekenend op dit moment dat het mezelf verbaasde. Weer ging de deurbel, nu ging Mark en hij kwam met een naakte Bart terug de kamer in. Dat B. zich in de gang al had uitgekleed, precies op tijd had aangebeld zei me al genoeg. Hij knielde zelfs spontaan voor me. Ik kreeg een gemene ingeving over me, ik wilde hem nog even laten voor wat hij was; een smekend kindje.“Maak samen maar eens wat te eten voor me!”. Bart kwam overeind, wist echt niet meer hoe hij het had. Mark keek me ook vragend aan (maar had niets te verliezen) en beiden gingen de keuken in. De spanning tussen hen nam in elk geval af, door de open keuken kon ik het gesprek volgen en iedere keer als Bart aan zijn voormalig slachtoffer vroeg hoe het verder zou gaan? Gaf Mark het simpele antwoord dat hij het nog wel zou horen.Ze brachten een rare maaltijd binnen. Rookworst, Brood, groente, gebakken eieren, chilli-saus en nog wat geïmproviseerde dingen. Vooral om een kommetje appelmoes moest ik lachen. Het smaakte er overigens niet minder om. Na mijn laatste hap liet ik Mark afruimen en Bart moest voor me komen staan. Ik bekeek zijn lijf, zijn heerlijke vleeslul (die zelfs in half harde toestand van behoorlijk formaat was) en ik deelde hem mee wat er was besloten en vroeg hem of hij zich daar bij neer kon leggen.“Willen ze dat echt? Toch nog?”, hij bedoelde het niet zo, maar hij gaf toe dat hij fout had ...