1. Het studieclubje (1)


    Datum: 28-6-2020, Categorieën: Overspel Auteur: K3v1n, Bron: Gertibaldi

    ... toevallig laat ze haar wang tegen mijn pik gaan, en geeft ze tot slot ook een kusje erop. “Nu gaan we verder met de stam en je ballen”, zegt ze. “Daarvoor moet ik wel je pik ook vasthouden, zodat alles goed strak staat. Daar lijkt het nu nog aan te ontbreken,” zegt ze ondeugend lachend. Ik kijk ondertussen opzij en zie dat Sean al bijna klaar is met Merel. Het beetje haar dat ze had staan, is in een zucht verdwenen. Met zijn vingers glijdt hij over haar zachte huid. Ondertussen pakt Inge mijn lul vast en ontdoet ook deze van de laatste haartjes. Het vasthouden is een rekbaar begrip: ze glijdt haar hand over mijn pik, ze trekt me in feite gewoon af. Ondertussen zie ik dat Sean inmiddels wel klaar is en zijn eigen resterende kleding ook maar eens heeft uitgetrokken. Zoveel spanning werd hem en Merel blijkbaar te veel, want Merel streelt hem. Een tikkeltje jaloers, want stiekem ben ik toch wel een beetje verliefd op Merel, richt ik me weer op mijn eigen massage. Inge zit er zo bij dat ik haar ook kan strelen. Ze zucht luidkeels als ik mijn vingers eerst over haar dijen laat gaan, waarna ik het niet kan laten om ook haar kutje te strelen. Ze hijgt dat ze bijna klaar is, en zodra dat het geval is, is ze niet meer te houden. Ze gaat in 69-standje bovenop me liggen, zodat ik haar kale kutje nu vlakbij mijn hoofd heb. Een laatste waarschuwing over overspel gaat door mijn hoofd, maar ik besef dat er inmiddels geen weg meer terug is. Vol overgave richt ik mij met de punt van mijn tong op haar klitje. Niet veel later komen we allebei hevig klaar. Slechts een paar tellen later zijn ook Sean en Merel tot een hoogtepunt gekomen. Uitgeteld liggen we allemaal op de grond. Het besef is ingedaald en de spanning daarmee ook een beetje verdwenen. We besluiten om één voor één te douchen, om de seksgeur van ons af te spoelen. Daarna gaan we nog even de stad in, maar heel laat maken we het niet meer. Allemaal zijn we inmiddels in gedachten verzonken.
«1...3456»