-
Nog Voor Het Middernacht Is...
Datum: 22-6-2020, Categorieën: Overspel Auteur: Yourcaptain, Bron: Opwindend
... slanke hals naar haar welgevormde heupen waarop mijn handen rode vlekken geslagen hadden, trok ik me langzaam uit haar kont terug. Ik keek een ogenblik lang naar het open gat tussen haar billen. Het was alsof een zwart oog met een rode rand me aanstaarde terwijl het langzaam kleiner werd en zich uiteindelijk bijna sloot. Ik herinner me niet meer hoe lang ik zo naar haar keek. Laura verroerde zich nauwelijks. Ze lag met haar hoofd in haar armen. Ik hoorde haar uithijgen tot haar ademhaling langzaam normaal werd. Ik voelde me leeg. Zo leeg als de donkere schacht waarin ik net had gekeken. Ik zag mezelf langzaam uit haar kont naar buiten vloeien en langs haar dijen naar beneden druipen. Nog steeds bewoog Laura niet. Het was alsof ze wilde dat ik dit allemaal zag. En ik bleef kijken. Na een tijdje kroop ze recht en keek me aan. Haar blik was even donker en leeg als haar binnenkant. Ze tikte even tegen mijn slappe lul die nadrupte, duwde een natte kus tegen mijn wang, keek op haar horloge:‘Bijna middernacht! Slaapwel’, zei ze terwijl ze haar kleren bij elkaar ...
... greep.Ik keek naar haar goddelijke lichaam toen ze zonder omkijken de kamer uit wandelde. Was dat wat er mis was met haar? Was ze te perfect? Had de natuur wraak genomen op haar lichamelijke schoonheid en haar hart weggerukt? Was ze alleen maar buitenkant? Ik ben een tijd blijven zitten. Ik keek rond in dit perfecte huis en probeerde me voor te stellen hoe Dirk en zij met elkaar omgingen. Hoe vaak was dit al gebeurd? Ik had Dirk beloofd om te blijven, maar ik kon het niet. Hoeveel vrienden waren zo al weggegaan en weggebleven? Wie zou hem dit durven vertellen? Het was kwart voor middernacht. Ik wilde plots heel vlugl weg.Liefst zo ver mogelijk weg. Ik heb me snel aangekleed en een vriendelijk briefje geschreven om te bedanken voor de aangename avond. Wat kon ik anders zeggen?Toen ik in stilte de voordeur dicht trok, sprong de zwarte kat die ik vanuit de keuken haar eigen schaduw had zien achtervolgen, voor mijn voeten weg en verdween met een schrille kreet in de duisternis. Nog jarenlang heb ik me afgevraagd welke schaduwen Laura najoeg. Welke Dirk. En welke ikzelf.