de avonturen van Klaas - Sex Verhalen

de avonturen van Klaas

... ik, nu niet. Straks. Niet vertellende dat ik hem wou betrappen en hem daarmee wou chanteren. Zo, nu ik hier toch ben, wat kan allemaal voor je doen zei ik tegen Isabel. Ik mocht de brieven van kantoor wel rondbrengen. Het vaste bezorgen zou vanmiddag pas komen en dan was dit vast gedaan. Net voor de middag was ik klaar. Wat een gezoek in dat gebouw. Ik liep onbewust langs mijn vader zijn kamer en hoorde ineens zijn stem. Ga door…, oh ja…, lekker… Na nog even geluisterd te hebben om zeker te zijn dat het mijn vader was, deed ik de deur snel open. Daar zat Ina, boven op mijn vader. Haar dikke, vette borsten uit haar jurk hangend. Haar rok omhoog en mijn vader zijn broek op zijn knieën. Mijn vader wou snel opstaan, maar door het gewicht van Ina ging dat niet. Ik nam snel een paar foto’s met mijn telefoon en zei lachend tot straks ouwe! Ik deed de deur dicht en liep naar Isabel toe. He, hallo zei Isabel vrolijk. Allemaal gelukt? Ja, zei ik heel enthousiast. Het kon niet beter. Ik mocht straks wat dingen ordenen op de computer. Ze lag uit wat de bedoeling was, maar eerst gingen we naar de kantine. Samen liepen we er heen. Heel wat mannen keken om en hier en daar een vrouw. Wou jij je vader nog wat vragen zei Isabel. Nee hoor, het is al geregeld antwoorde ik en pakte een broodje en wat drinken. Na het eten gingen we weer terug naar de kamer en onderweg zei Isabel dat ik maar vast moest doorlopen, ze moest nog even naar de wc. Daar aangekomen ging ik achter de andere computer ...

... zitten en startte het programma. Ondertussen was ik benieuwd of de foto’s gelukt waren. Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en bladerde naar de betreffende foto’s. Ik was helemaal de tijd vergeten of Isabel was heel snel klaar, maar ineens hoorde ik achter me, zo, die hebben het wel naar hun zin! Ik schrok en deed snel mijn telefoon op zwart. Ja, stotterde ik. Ach, heel het kantoor weet het zei Isabel. Ik denk dat jullie de enige zijn die het niet weten. Sorry! Hoelang gaat dit al vroeg ik haar. Ik denk al een jaar of 5. Bij die gedachten werd ik kwaad. Waarom zei hij dat niet tegen mijn moeder? Ga bij elkaar weg en laat elkaar los. Iedereen weer happy! Door mijn kwaadheid kreeg ik tranen in mijn ogen. Och schat, zei Isabel. Ze stond op trok me op uit mijn stoel. Haar armen sloeg ze om mijn nek en trok mij tegen haar haar. Wat een heerlijke geur heeft ze op. Ik had mijn handen los langs mijn lichaam hangen. Niet echt wetende wat ik moest doen. Ze fluisterde zacht. Pak mij maar vast hoor. Ik breek echt niet. Ik lag mijn handen net boven haar billen. Haar geur, lichaam en gedachten werden mij teveel en langzaam begon zich iets te roeren wat ik niet tegen kon houden. Ik deed een stap naar achteren, maar Isabel volgde mijn stap. Help… Terwijl ik wanhopig probeerde aan vervelende en nare zaken te denken zag ik hoe zij nieuwsgierig naar mij keek. Niet boos, niet teleurgesteld maar nieuwsgierig en lachend. Is dit echt wat ik nu voel. Ik begon te stotteren en voor ik antwoord kon geven ...