een schuchtere collega - 2 - Sex Verhalen

een schuchtere collega - 2

... meneertje daar beneden, ik had je eigenlijk vandaag willen pijpen, maar ik denk dat hij wel even uitgeteld is, en eigenljk heb ik ondertussen honger gekregen' verschijnt er terug een glimlach op haar gelaat. Ik zoek mijn telefoon en zie dat het ondertussen al bijna 7 uur is. 'Zo, dat was een lange douche, als verpleegster ben je niet echt efficiënt' 'Hoezo niet, heb ik mijn werk niet goed gedaan?' antwoord ze met een pruillipje. 'O jawel hoor, meer dan behoorlijk, maar als je over elke patiënt zo lang gaat doen krijg je niet veel gedaan op een dag' 'Hallo! Niet elke patiënt krijgt die behandeling, maar jij bent zo lief, en die lul en kontje van jou zijn zo lekker, jij wordt extra in de watten gelegd,' knipoogt ze terug. 'Kom, kleed je maar aan, dan bestellen we een pizza, ik trakteer,' vervolgde ze. 'Dat is dan wel een probleem, want hier is geen enkele pizzeria in de buurt, alleen in het dorp hiernaast, maar dan moet je extra betalen.' 'Ach, die enkele euro's is geen probleem, dat ben je me meer dan waard', en ze geeft me een kus.Het is bijna negen uur als we gedaan hebben met eten. Ze kijkt op haar telefoon en zucht diep. 'Wat scheelt er,' vraag ik haar. 'Ik zie er tegenop om me terug om te kleden en naar huis te fietsen, wat zal ik blij zijn als ik eindelijk mijn rijbewijs heb en zelf kan rijden.' 'Ik kan desnoods wel iets regelen' is mijn antwoord. 'Hoe bedoel je?' 'Wel, de buurman enkele huizen verder heeft een kleine bestelwagen, en dat is een automaat, die kan ik met ...

... één hand besturen en daar kunnen we gemakkelijk je fiets in kwijt. Alleen hopen dat hij momenteel thuis is, en zijn auto even kan missen. En aangezien het toch al bijna donker is, moet je je niet persee omkleden.' 'Ik kan toch moeilijk als verpleegster over het straat lopen?' 'Dat is toch maar enkele meters, en voor de rest zit niemand het als je in de auto zit' 'Ja, dat klopt wel. Zou je eens willen gaan kijken?' 'Kijken, ik bel hem wel snel'Een kwartierje later vertrokken we richting haar thuis. De eerste minuten merk ik dat ze heel onwennig is, maar al snel is ze wat meer onspannen. 'Ik ben eens benieuwd naar mama haar reactie,' zegt ze plots, 'die gaat nogal verschieten. Een onbekend busje dat mijn als meisje afzet, ik denk dat ik het een en ander moet gaan uitleggen.' 'Als je wil, ga ik wel mee,' probeer ik haar wat gerust te stellen. 'Nee, liever niet, dit is tussen mij en mijn ma, het moest er vroeg of laat toch een keer van komen, dus ik heb me al wel wat voorbereid' De volgende minuten zijn weer wat stiller, waardoor ik wat begin te denken. Als ik haar en hem als twee verschillende personen bekijk, moet zij ook wel een naam hebben, het is zowiezo raar om haar Mario te noemen. Raar dat ik daar nog niet eerder aan heb gedacht. 'Mag ik eens iets vragen? Hoe wil je eigenlijk als meisje genoemd worden? 'Monique' 'Mooie naam, en passend. En het is me heel aangenaam met Monique kennis te maken' zeg ik terwijl ik mijn hand op haar benen leg. 'Dank je, dank je voor alles wat ...