De Dromenhotline 3: Wendy - Sex Verhalen

De Dromenhotline 3: Wendy

... had ze het zich niet goed voor de geest kunnen halen, laat staan durven beschrijven, wat er precies zou gebeuren. Als hij zich echter verlegen of ongemakkelijk voelde liet hij daar niets van merken. “Mag ik misschien een handdoek van je? Ik ben doorweekt tot op mijn botten,” vroeg hij haar. “Natuurlijk,” mompelde Wendy, “Ik pak er meteen één. Loop maar vast de kamer in.” Ze liep de trap op, voor ze zich kon verbazen over de situaties en haar acties. Het leek allemaal zo surrealistisch, maar tegelijkertijd zo echt dat ze zich gewoon mee kon laten voeren door alles wat er stond te gebeuren. Met een handdoek over haar arm geslagen liep ze de woonkamer in. Bart was doorgelopen en stond midden in de huiskamer. Om zijn voeten had zich een plasje gevormd. “Sorry voor de wateroverlast,” zei hij met een verontschuldigende blik. Wendy reikte hem de handdoek aan en meteen begon hij zijn haren droog te wrijven. Toen hij daarmee klaar was piekten ze alle kanten op. Wendy schoot in de lach toen ze het zag en ook op Barts gezicht tekende zich een grijns af. “Ik zou die natte spullen eigenlijk ook wel uit willen trekken.” Wendy’s lach bestierf op haar lippen. “Wa… wat?” “Ik wil deze natte spullen uitrekken. Heb je daar bezwaar tegen?” Wendy stond nu in tweestrijd. Eigenlijk was dit wel waar het allemaal om ging. Maar nu Bart dit opeens zo duidelijk liet merken, merkte ze dat ze toch weer verlegen werd. Tenslotte was het al zo veel jaar geleden… ze was al jaren niet meer naakt met een man in ...

... dezelfde ruimte geweest, laat staan dat ze zich had laten aanraken, of iemand aangeraakt had. Seks was toch iets wat je moest leren en dus ook kon verleren? En ze had überhaupt nooit zo heel veel geleerd… en haar lichaam nu? Iemand als zij was toch niet meer geschikt voor dit soort activiteiten. Haar besluiteloosheid moest hem zijn opgevallen, maar het leek hem in elk geval niet aan het twijfelen te brengen. Hij gooide de handdoek over de bank, trok zijn shirt uit over zijn hoofd en smeet het er overheen. Wendy wist niet waar ze kijken moest. Nou ja, eigenlijk wel. Hij had inderdaad niet het lichaam van een fotomodel, maar voor zijn leeftijd zag hij er, ook zonder shirt, nog steeds goed uit. “Maak ik je verlegen?” vroeg hij, “Dat is niet mijn bedoeling.” Wendy fluisterde: “Ik ben bang…” “Voor mij?” “Nee… voor mezelf… dit is zo lang geleden… wat als ik niet goed genoeg ben? Voor jou” Hij opende zijn armen. “Kom eens bij me, mooie vrouw…” Blozend als een bakvis liep ze naar hem toe. Hij nam haar in zijn armen. “Jij bent meer dan goed genoeg. Voor mij en voor vele anderen.” Hij kuste haar wang. “Mooi”… hij kuste haar andere wang… “sexy”… en op haar mond…”en bloedjegeil”. En weer zoende hij haar vol op de mond. Dit keer opende hij zijn lippen, waarna die van haar automatisch meegingen. Ze zoenden. Het was alsof die zoen iets in haar wakker maakte. Iets dat heel lang geslapen had of anders iets wat misschien altijd al slapend was geweest, maar nu wakker werd. Het brulde en schudde ...