Gymnasium - 2 - Sex Verhalen

Gymnasium - 2

... vertrouwen heb. Helen is echt een prachtvrouw en niet alleen omdat ze zoo mooi is en zo totaal onbevangen. Wat me ontzettend verbaast is dat jullie ook veel echtere mensen zijn dan ik had gedacht. Ik zou nooit verwacht hebben dat jullie in bed nog actief zouden zijn. Ook vind ik het niet meer nodig mijn sextijdschriften te verbergen. Ik heb besloten dat àls ik er meer koop, ze gewoon op mijn bureautje kunnen blijven liggen. Morgen ga ik terug naar Helen en ga ik vertellen dat als zij verder met me wil, ik die kans met beide handen zal aangrijpen.’ Papa was toen degene die iets te vertellen had. ‘Ik ben blij dat je er zo over denkt, jongen. We zijn oprecht blij en mama en ik hopen dat je bij Helen die waarden leert die wij ooit zelf hebben leren ontdekken en waar we zulke warme herinneringen aan hebben.’ ’s Avonds bladerde ik nog eens door een Penthouse, maar geen van de vrouwen kon zich meten met Helen. Ik legde het blad weg en merkte dat ik niet eens een stijve had. Woensdag was altijd de langste schooldag, maar zo tegen het einde van het schooljaar wisten de leraren nauwelijks wat ze met ons moesten aanvangen. Om twee uur werden we al weer naar huis gestuurd. Bij het fietsenhok werd ik staande gehouden door een van de meisjes die ik de dag ervoor aan de plas had gesproken. Dieneke Schuttelaar heette ze en ze zat bij mij in de klas. ‘Waar ga jij naartoe op vakantie?’ Ik keek min of meer verbaasd naar die griet waarmee ik nog nauwelijks een woord gewisseld had in al die ...

... jaren. ‘Ach, ik weet het nog niet. Waarschijnlijk ga ik eerst wat vakantiewerk doen en daarna zie ik wel.’ Mijn antwoord bevredigde haar blijkbaar en we zwaaiden elkaar gedag. Vanaf de Veerallee, waar de school stond, was het een half uurtje fietsen naar de Kloosterbrink. Die dag deed ik er twintig minuten over. Na mijn bellen duurde het enige tijd voordat er werd opengedaan en toen de deur eindelijk openzwaaide, stond Helen daar met Klaasje op haar arm. Ze keek me vragend, maar ik kon alleen nog maar hijgen. ‘Mag ik binnenkomen, Helen?’ ‘Natuurlijk Wessel. Vrienden mogen er altijd in. Ik hoopte al dat je zou komen. Hoe is het gisteren gegaan met je ouders?’ Ze ging me voor naar de woonkamer en zette daar aangekomen Klaasje neer. Het joch rende meteen naar me toe. Hij wilde spelen en trok me naar zijn Legodoos. Even vermaakten we ons samen, maar al snel trok het manneke zich terug in zijn eigen wereldje en kon ik me stilletjes uit de voeten maken. ‘Hij speelt net zo lief alleen, maar als er iemand binnenkomt die hij kent, moet er toch eerst even iets samen worden gedaan.’ Helen bezag het spel van haar zoontje met een liefdevolle blik. ‘Vertel eens Wessel, hoe is het gegaan thuis.’ Ik deed verslag en vertelde wat ik had ge- en bedacht naar aanleiding van de hele affaire. Ze kwam naast me zitten en kuste me als een verliefde meid. ‘Wat goed van je om zo te relativeren. Ik vind dat je heel erg volwassen reageert op dingen die toch wel jouw persoonlijke levenssfeer bepalen. Kom, kus ...