Gymnasium - 2 - Sex Verhalen

Gymnasium - 2

... Geloof me jongen, ik ben erg op je gesteld geraakt, deze paar dagen. Jouw eerlijkheid en je onbaatzuchtigheid hebben me getroffen en ik hoop echt dat jij en ik verder gaan met elkaar lief te hebben.’ Met kloppende slapen zakte ik tegen de rugleuning van de bank. De hele tijd dat Helen aan het woord was geweest had ik, gespannen als een vioolsnaar, op het puntje van de zitting gezeten. Een hele diepe zucht ontsnapte aan mijn beklemde borst en keek ik haar verongelijkt aan. ‘Heb je geen spijt dat je een klein puberaal rotjochie de weg moest wijzen? Meende je echt dat je geile fantasieën over me had, meende je echt dat je me een natuurtalent vond? Of is alles maar toneel geweest. Toneel om me met jou als actrice meer zelfvertrouwen te geven.’ Ik was na het uiten van mijn frustratie opeens doodmoe en voelde me echt helemaal leeg. Toen ook kreeg ik wat meer begrip voor haar opmerking dat we na dit gesprek, monoloog eigenlijk, toch geen zin in sex zouden hebben. ‘Vind je het erg als ik naast je kom zitten, Wessel?’ Ondanks alles was Helen toch de mooiste vrouw ter wereld en mokkend stemde ik toe. ‘Graag Helen, heel graag. Ik wil tegen je aan liggen en nadenken over de dingen die ik thuis moet gaan zeggen.’ Direct zat ze naast me, sloeg weer een arm om me heen. ‘Je hoeft je geen zorgen te maken. Het lijkt me het verstandigste als jij er thuis zelf over begint. Ik zal Trudy en Ger niet inlichten, dat beloof ik je. En als antwoord op jouw verbitterde vragen kan ik je het volgende ...

... zeggen. Ja, ik meende wat ik zei over geile fantasieën, je bent geen puberachtig rotjochie en je bent echt een natuurtalent. En ik heb er verstand van jongen, echt. Je eerlijkheid, daar gaat het om. Daarom vertrouw ik je. Dat je me eerlijk vertelde dat je moeder je over je sexboekjes had aangesproken. Je onbaatzuchtigheid die blijkt als je je best doet om me zo lekker mogelijk te laten klaarkomen, jongen ik wil je niet missen. Het toneelstuk dat ik moest opvoeren heeft maar een paar seconden geduurd. Vanaf het moment dat ik zag hoe jij met Klaasje omging, was er van toneel geen sprake meer, geloof me.’ Ik zuchtte nog eens diep en stond toen op. De wanhopige onzekerheid moet van m’n gezicht af te lezen zijn geweest. ‘Ik moet naar huis Helen. Ik moet de confrontatie met mijn ouders aangaan en ik moet nadenken over hoe het nu verder moet. Dat kun je toch wel begrijpen, toch?’ Vol vertrouwen keek ze me aan en stak haar handen naar me uit. Ik trok haar overeind zodat onze gezichten vlak bij elkaar waren. Seconden lang keek ik in haar ogen die geen moment van de mijne weken. Ze had het pleit gewonnen en we kusten als twee geliefden, dat waren we eigenlijk ook. Papa en mama zaten op me te wachten, het was al bijna half zeven en ze waren niet gewend dat ik zo laat thuis kwam zonder iets van me te laten horen. Ik besloot de knuppel maar meteen in het hoenderhok te gooien. ‘Jullie moet de groeten van Helen hebben.’ Mama sloeg een hand voor haar mond. ‘Oh god, heeft ze het je verteld? Wat ...