Wraak is het lekkerst - Sex Verhalen

Wraak is het lekkerst

"Laten we snel naar huis gaan", zegt Margot tegen Stefan terwijl zij zijn arm vastklampt. Ze hebben net een film gekeken in de bioscoop en het was al tien voor twaalf toen ze besloten om naar hun kamer te gaan. Stefan knikt en pakt zonder iets te zeggen zijn telefoon uit zijn zak en plant de kortste route, een die dwars door de steegjes van Rotterdam gaat. Margot kijkt fronsend naar het beeldscherm, waarna ze naar Stefan kijkt. "Weet je dit wel zeker? Ik vertrouw het niet." Haar vriend knikt en zegt onder zijn adem ja. Stefans goedkeuring stelt haar wel gerust, maar ondertussen ergert ze zich aan hoe afstandelijk hij doet. Ze hebben al meer dan een jaar verkering, al vanaf zij achttien is, en zij vindt hem echt leuk, maar ze betrapt zichzelf er vaak op dat ze Stefan in haar hoofd smeekt om haar te laten zien dat hij hetzelfde vindt. Met de telefoon in de hand lopen ze naar huis. Zo'n tweehonderd meter voor hun kamer lopen ze de een-na-laatste steeg in met hun aandacht meer op Stefans telefoon dan op de weg voor ze. Het stel schrikt dan ook enorm wanneer ze iemand voor ze zien staan, die ze bedreigend bekijkt. "Mooie telefoon heb je daar", zegt een mannenstem. Wanneer ze de man bekijken, verwachten ze meteen het ergste. Een licht getinte jongen, Margot zou hem als Marokkaan inschatten, met een zwarte jas en een mes in zijn hand, staat in de steeg en kijkt naar de telefoon. Even laat hij zijn blik vallen op Margot, die een stap achter Stefan zet. "Je vindt het vast niet erg ...

... als ik je telefoon meeneem, of niet?" zegt de Marokkaan. Hij zet een stap in de richting van het stel. "Oprotten", snauwt Stefan hem toe. Met een tweede stap is hij binnen handbereik van Stefan en reikt naar de telefoon. Margot slaakt een gil van angst, maar Stefan pakt alleen de andere arm, waar hij zijn mes mee vasthoudt, en draait die uit de kom. Stefan duwt de Marokkaan omver, pakt Margot bij de arm en rent met haar naar hun huis. Eenmaal binnen legt Margot haar hoofd op Stefans schouder en begint te huilen. Hij zegt niks. Hoewel hij stil blijft, is hij goed geschrokken van de gepoogde overval. Als ze na vijf minuten zijn gekalmeerd, schiet het hem te binnen dat hij zijn telefoon in de steeg heeft laten vallen. "Ik ga aangifte doen", zegt hij met een monotone stem tegen Margot, die eigenlijk niet wil dat hij haar nu alleen laat. Toch is Stefan niet op andere gedachten te brengen. Hij gaat de deur weer uit, een stuk voorzichtiger dan toen ze eerder die avond naar de bios gingen. Bij het politiebureau ondervragen ze Stefan pas over de overval na een kwartier wachten. Hij is niet de enige die die avond is overvallen, dus de agenten hebben niet meteen tijd voor hem. Maar wanneer hij aan de beurt is, ondervragen ze hem uitgebreid en proberen ze het signalement van de dader tot in de kleinste details vast te leggen. Stefan denkt ondertussen aan Margot, die alleen thuis zit. Hij betrapt zichzelf erop dat hij naar huis wil, maar hij kan nog niet weg. Terwijl Stefan aangifte doet, ...