Winkeldievegges - Sex Verhalen

Winkeldievegges

Wat was zij begonnen? Het was natuurlijk helemaal niet nodig geweest om dat shirt proberen mee te nemen zonder te betalen. Ze hadden geld genoeg. Was het de kick die haar ertoe had gedreven? En dat nog wel samen met haar dochter. Onverantwoordelijke sukkels waren ze. En nu zat ze dan tegenover deze vreselijke jongen van de bewaking. Marja’s dochter was in het kamertje ernaast opgesloten. Ze zocht naar een uitweg. ‘Hoor eens, ik heb geld, ik kan je best betalen als je dat wilt. Politie is toch helemaal niet nodig.’ Als ze dacht aan de reactie van haar man werd ze bijna hysterisch. Hij kon zo’n schande absoluut niet hebben. Ze probeerde in te schatten wat zo’n bewaker verdiende. Als ze hem 6 honderd euro gaf dat zou toch tenminste een weekloon zijn, dan zou hij toch wel willen meewerken? Toch? ‘Mevrouw, dit is mijn werk. Dacht u dat u de eerste was die mij geld aanbood? Bovendien, alles staat op camera, zelfs als ik zou willen’. Ze boog haar hoofd. Dat was natuurlijk waar. In dit dure warenhuis kwam natuurlijk geregeld voor dattieners van ouders met teveel geld snuisterijen jatten. Maar zij was 43 jaar, vrouw van een bankdirecteur, lid van het bestuur van de middelbare school, secretaris van…Dit was rampzalig… “Maar is er dan niks dat we kunnen regelen?” vroeg ze met wanhoop in haar stem. “Mijn dochter hoeft hier toch niet bij betrokken te worden, en wij kunnen toch wel wat regelen?”. John keek haar voor het eerst goed aan. Wat hij zag was een vrouw die er zeker niet slecht ...

... uitzag voor haar leeftijd. Een paar charmante rimpels rond de ogen, stijlvol gekleed. Onwillekeurig keek hij naar de welving onder haar jas en gleden zijn blikken af naar haar benen. Ook dat viel hem zeker niet tegen. Het was Marja niet ontgaan dat de jongen tegenover haar wat aarzelde. Ze drong verder aan: toe, ik weet zeker dat we wat kunnen regelen. Misschien moest ze hem aanbieden om eens een week gebruik te maken van hun zeilboot, of het appartement in Oostenrijk. Maar John’s gedachten gingen naar iets anders uit. ‘Misschien…’ zei hij wat aarzelend. Hij besefte dat wat hij wilde voorstellen ook risico’s met zich meebracht, al verwierp hij die gedachte meteen. Het zou zijn woord zijn tegen het hare. Met ferme stem zei hij opeens: ‘Misschien, maar het hangt af van u en uw dochters medewerking. De dochter had hij net al gezien en het was hem direct opgevallen dat ze er heel goed uitzag met een stel stevige prammen, en een prachtige kont. ‘Ik weet zeker dat we tot een overeenstemming kunnen komen, financieel zult u er niet slechter van worden’ drong Marja aan. Ze hoorde de aarzeling en voelde plotseling hoop. ‘Misschien…’ zei John nogmaals. En plots, alsof hij een beslissing had genomen: ‘Ik vind dat jullie hier niet zomaar mee weg kunnen komen. Kom vanavond bij mij langs en dan bespreken we hoe u hier uit kunt komen’. Marja moest een glimlach onderdrukken: ze had gelijk, met geld was alles te koop. Mevrouw, u komt vanavond naar mijn huis samen met uw dochter, hier is mijn ...