Isabel In Het Gras - Sex Verhalen

Isabel In Het Gras

Zijn hart was nog aan het kloppen van de spanning. Ze had ja gezegd. Hij had het haar veel eerder moeten zeggen, zo moeilijk was het niet geweest. Hij was best trots op zichzelf, eigenlijk, hij had haar gewoon opgebeld en het vlakaf gevraagd. Via de telefoon dan wel, maar toch. Zou hij ook zo trots geweest zijn als hij afgewezen was geweest? Hij had geen idee, maar dat maakte ook niet uit. Het enige wat nu telde was zij en hem. “Jij fietst naar mij en ik fiets naar jou”, had hij gezegd, “dan komen we elkaar wel ergens tegen.” Geen waterdicht plan nu hij er helder over terugdacht. Hij zou stoppen aan één van de velden waar hij langs zou fietsen – zij woonde in een klein dorpje en hij in het centrum – en haar daar opwachten. Best romantisch van zichzelf, vond hij toch. Het was nog wel even fietsen. De laatste keer dat hij het had gedaan kwam hij met een bezweet voorhoofd aan en raakte hij amper uit zijn woorden. Al lag dat laatste misschien ook aan iets anders.Iets meer dan vijf minuten nadat hij zich had neergezet, op het eerste bankje langs één van de velden dat hij tegen kwam sinds hij dacht dat hij wel over de helft van de afstand zat, zag hij haar al van in de verte aankomen. Hij had Isabel twee maanden geleden leren kennen op EHBO-cursus. Sindsdien chatten en snapten ze bijna dagelijks met elkaar. Hij had één keer met haar afgesproken om samen naar een voetbalmatch te gaan kijken. Ze hadden zich geamuseerd, maar echt romantisch was het niet geworden. Dat was grotendeels ...

... aan het gezelschap te danken. Vandaag zou dat anders zijn. Het stond al zo goed als vast zelfs. Hij had z’n tablet meegenomen om Netflix te kijken en zich zorgen maken over het gespreksonderwerp had hij al lang verleerd met haar. Ze was nog niet zo dichtbij dat hij haar van in detail kon zien, maar met de nodige herinnering stelde hij zich haar prachtige figuur weer voor. Net als hem was Isabel zeventien, met prachtige rosse lange haren tot net aan haar ellebogen met bovenaan een froe, een mooie witte huid met van die typische sproetjes die mensen met roos haar hebben en bijna altijd een ondeugende kleur rood op haar wangen. Ze had een lang en strak figuur met vooral lange benen en fijne armpjes. Eens ze dichterbij kwam zag hij dat ze vandaag een wit bloesje en een jeansrokje droeg. Zo’n bloesje waar je de BH door kan zien, voor zover hij er iets van wist zou hij zeggen een B- of C-cup, en een jeansrokje waar haar strakke kontje nog meer mee naar achteren uitsteekt. Hij verlangde alleen nog meer naar haar.“Hey”, zei ze met een glimlach op haar gezicht terwijl ze van hier afstapte. Nog aan haar kontje aan het denken antwoordde hij: “Hay!” “Waar?” Ze barstten alle twee in lachen uit. Dat was hun humor. “Je wilt niet weten hoe blij ik was met je telefoontje”, zei ze daarna rustig terwijl ze hem in de ogen keek. De wereld leek even alleen uit hun twee te bestaan toen het oogcontact bleef duren. Ze wisten alletwee wat er nu ging gebeuren. Terugdenkend aan in hoe zelfzeker hij haar ...