De stille kracht – 7 - Sex Verhalen

De stille kracht – 7

... bewapend hebben. Ik haal uit de garage de plastic krat met daarin het materiaal dat we destijds hebben gebruikt bij de wraakactie op Harto. Ik vervang de accu’s uit de tasers. “Ik ga nog gauw even om; mijn koffertje met spy-speeltjes ophalen. Je weet nooit waarvoor het goed is. Nadat Vincent is gegaan, ga ik naar de slaapkamer om me om te kleden. Ik kies voor een zwarte jeans, een zwart shirt en fleece jack. In de woonkamer stop ik alle spullen in mijn kleine fietsrugzak. Ik breng ik die met de laptop van Vincent naar mijn auto. Opeens staat Vincent achter me. “We lijken wel de Blackmangroup.” Ik draai me om en zie dat ook hij zich heeft omgekleed. Hij gooit een koffertje op de achterbank. “Ik heb de deuren al gesloten. Karren maar.” We rijden de straat uit. “De kinderen slapen. Nicole ligt bij hen. Ze wil dat we haar bellen als we nieuws hebben.” Ik knik. Verzonken in onze eigen gedachten, rijden we naar de sperwerweg in Millingen. Terwijl we langs nummer 31 rijden fluit Vincent tussen zijn tanden. “John.. We moeten ook penitentiair maatschappelijk werk gaan doen. Moet je kijken wat voor een hut!” Ik parkeer mijn auto een stukje verderop. We stappen uit en lopen terug naar de woning. Het naambordje naast de voordeur is vanaf de straat niet leesbaar. Wanneer ik het pad wil oplopen houd Vincent me tegen. “Bewegingsmelders John… Op die twee lampen.” Hij pakt een verrekkijkertje uit zijn zak . “Leo de Vries, Roos Mesen & Patricia… … Zal ik die Leo de Vries eens doorlichten?” ...

... “Goed idee. Ik probeer achterom te komen.” “Pas goed op bewegingsmelders John… Wacht , loop even met me mee.”Bij de auto overhandigd hij mij een richtmicrofoon met een klein paraboolspiegeltje. Hij geeft me kort uitleg. “neem maar één oordopje, dan kun je met het andere oor andere geluiden waarnemen. “ Terwijl John op de bijrijdersplaats zijn laptop openklapt ga ik op zoek naar een toegang tot de achterkant van het huis. Het duur niet lang of ik vind een beklinkerd pad dat achter een aantal woningen doorloopt. Ik herken de woning aan de vorm van het dak. Een c.a. twee meter hoge schutting scheid de tuin van het klinkerpad. Ik voel aan de poort. Die blijkt op slot te zijn. Onder het licht van de halve maan zie ik dat op c.a. 1 meter afstand van de schutting, in de rechterhoek van de tuin een houten tuinhuis staat. Ik ruk aan het houten tuinscherm. Met een korte krak komt het verweerde scherm los van de paal. Ik wring me door de opening en sta achter het tuinhuis. Ik druk me tegen het tuinhuis en sluip langs de buitenkant in de richting van een grote verlichte erker. Ik zie een grote atletisch gebouwde donkerharige man in badjas in de woonkamer . Op een salontafel staat een grote waterpijp. Ik zie nog net niet hoe hij wat korrels uit een klein zaken in de rookkom schudt. Nadat hij is gaan zitten lurkt hij genotvol aan een van de met een slang aan de pijp verbonden mondstukken. Op de eerste etage brand licht achter een melkglazen ruit. Plotseling zie ik de contouren van een vrouw ...